Bitwa pod Borgoforte
| Wojna Ligi z Cognac 1526–1530 | |||
 Jerzy von Frundsberg | |||
| Czas | listopad 1526 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | Borgoforte koło Mantui | ||
| Terytorium | |||
| Wynik | zwycięstwo wojsk cesarskich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Bitwa pod Borgoforte lub bitwa pod Governolo[1] – starcie zbrojne, które miało miejsce w listopadzie roku 1526.
22 maja 1526 r. zawiązana została w Cognac nowa Liga Święta, do której obok Francji, Wenecji i Mediolanu przyłączył się też papież Klemens VII i Florencja. Liga prowadziła swoje działanie wojenne powolnie i nieudolnie; tymczasem Karol V znalazł poparcie we Włoszech (Ferrara), a jego wojska opanowały Lombardię, w tym Mediolan. Aby wesprzeć wojska Karola V walczące we Włoszech cesarski dowódca Jerzy von Frundsberg zaciągnął 12 tys. luterańskich landsknechtów z Niemiec i Tyrolu; w listopadzie przeszedł z tą armią przez niebronione przełęcze alpejskie, kierując się ku terytorium Mantui[2]. Na spotkanie landsknechtom wyruszyła porównywalna liczebnie armia Świętej Ligi pod dowództwem księcia Urbino Franciszka Marii della Rovere, który jednak nie zdecydował się na stoczenie walnej bitwy z wojskami Frundsberga; książę Urbino postanowił prowadzić z wojskami cesarskimi wojnę podjazdową i próbować odciąć je od zaopatrzenia[2][3]. 24 listopada wojska cesarskie dotarły nad rzekę Mincio; tam do wojsk Frundsberga, do tej pory pozbawionych artylerii, dotarły przetransportowane Padem falkonety wysłane przez księcia Ferrary Alfonsa I[4]. Jeden z dowódców wojsk Ligi, Ludwik Medyceusz, błędnie zakładając, że wojska cesarskie nie mają artylerii[4], zaatakował na czele oddziału 800 kondotierów straż tylną wojsk Frundsberga niedaleko miejscowości Borgoforte i Governolo (w pobliżu Mantui). Landsknechci odparli atak Medyceusza, jednak za cenę strat własnych wyższych od poniesionych przez przeciwnika (300 zabitych po stronie wojsk cesarskich, 50 po stronie wojsk Ligi)[1][5]. Wojska cesarskie wykorzystały przeciwko wojskom Ligi przysłane przez księcia Ferrary falkonety; w wyniku ostrzału ranny został Ludwik Medyceusz (na skutek odniesionych ran zmarł kilka dni po bitwie). Doprowadziło to do zakończenia bitwy, gdyż wojska Ligi nie podjęły dalszych ataków na wojska cesarskie[1][5][4].
Po bitwie, korzystając z bierności wojsk dowodzonych przez księcia Urbino, wojska niemieckie połączyły się z Hiszpanami pod komendą Karola Burbona i ruszyły na Rzym, gdzie miało miejsce słynne Sacco di Roma (splądrowanie Rzymu), które położyło kres świetności renesansowej miasta.
Przypisy
- ↑ a b c d e 1520 - Condottieri di ventura, condottieridiventura.it [dostęp 2017-11-22] (wł.).
- ↑ a b Francesco Guicciardini Storia d'Italia. Księga XVII, rozdział 15.
- ↑ FRANCESCO MARIA DELLA ROVERE Di Senigallia - Condottieri di ventura, condottieridiventura.it [dostęp 2017-11-22] (wł.).
- ↑ a b c Francesco Guicciardini Storia d'Italia. Księga XVII, rozdział 16.
- ↑ a b GIOVANNI DEI MEDICI - Condottieri di ventura, condottieridiventura.it [dostęp 2017-11-22] (wł.).
Bibliografia
- Piotr Tafiłowski, Wojny włoskie 1494–1559, Wyd. Inforteditions, Zabrze 2007.