Bitwa pod Bouvines

Bitwa pod Bouvines
— Wojna o zjednoczenie Francji 1186–1214 —
Bitwa pod Bouvines na obrazie Horace’a Verneta
Czas	27 lipca 1214
Miejsce	Bouvines
Terytorium	Francja
Wynik	zwycięstwo wojsk francuskich
Strony konfliktu
Francuzi Welfowie Flamandowie Anglicy Brabantczycy
Dowódcy
Filip II Otton IV[1]
Siły
4 tys. rycerstwa, 11 tys. piechoty 3,5 tys. rycerstwa, 21 tys. piechoty
Straty
1 tys. zabitych ponad 1 tys. zabitych, 9 tys. jeńców
Położenie na mapie Francji miejsce bitwy
50°35′00″N 3°13′30″E/50,583333 3,225000

Bitwa pod Bouvines – starcie zbrojne, które miało miejsce 27 lipca 1214 roku.

Była to rozstrzygająca bitwa pomiędzy rodami Welfów i Staufów, rozgrywająca się poza terenem Niemiec. Główną rolę odegrał tym razem król Francji Filip II August, który poróżnił się z królem angielskim Janem bez Ziemi. Plany króla Francji dokonania inwazji na Anglię spełzły na niczym, wobec czego król francuski zebrał wojsko w celu ukarania swojego wasala, hrabiego Flandrii Ferdynanda Portugalskiego, który przeszedł na stronę Anglii. Ponieważ Filipowi nie udało się pokonać Ferdynanda, swoją szansę pokonania Francji zwietrzył tym razem Jan bez Ziemi i w lutym 1214 r. wyruszył do południowej Francji, gdzie zamierzał odbić swoje utracone posiadłości. Do króla angielskiego przyłączył się cesarz Otton IV z rodu Welfów, który zaatakował z północy.

W czerwcu 1214 r. Anglicy po zdobyciu Anjou zostali w końcu przez Francuzów zepchnięci na północ. W ślad za uciekającymi wrogami Francuzi ruszyli do Flandrii, gdzie w okolicach Bouvines w dniu 27 lipca starli się z siłami cesarza Ottona IV i Jana bez Ziemi. Relację z przebiegu bitwy opisał kronikarz Wilhelm Bretończyk(ang.)^[2]. Bitwa była zacięta, a król francuski cudem uniknął śmierci po tym, gdy ściągnięto go z konia. W czasie bitwy godło Francji trzymał rycerz Gallon z Montigny^[3].

O wyniku starcia zdecydował atak rycerstwa francuskiego. Cesarz Otton IV i król Anglii w panice opuścili pole bitwy. W rycerskim geście Filip nakazał naprawić złamane skrzydło orła cesarskiego, którego odesłał Ottonowi na znak zwycięstwa.

Zwycięstwo pod Bouvines oznaczało załamanie się potęgi Welfa i zmiany polityczne w Niemczech, a także znaczny wzrost pozycji i prestiżu Francji w Europie.

Przypisy

Bibliografia

• Georges Duby, Bitwa pod Bouvines, niedziela 27 lipca 1214, przeł. Monika Tournay-Kossakowska i Anna Falęcka, PIW, Warszawa 1988 (z aneksem z przekładami fragmentów źródeł historycznych o bitwie), ​ISBN 83-06-01478-2​.
• Benedykt Zientara, Historia powszechna średniowiecza, Wydawnictwo Trio, Warszawa 2002 (wyd. 8), ​ISBN 83-85660-94-1​.

Linki zewnętrzne

• Wielki triumf Filipa Augusta