Bitwa pod Brańskiem

Pamiątkowy głaz na uroczysku Kumat

Bitwa pod Brańskiem – bitwa stoczona 23 czerwca 1264 pomiędzy Jaćwingami a wojskami polskimi w czasie wyprawy zbrojnej zorganizowanej przez księcia Bolesława V Wstydliwego.

Na początku 1264 Jaćwingowie najechali ziemię sandomierską, docierając aż pod Tarczek w Górach Świętokrzyskich, dokonując poważnych spustoszeń. W odwecie książę krakowski Bolesław Wstydliwy zorganizował wyprawę przeciwko Jaćwingom. Wyprawa miała na celu powstrzymanie niszczycielskich najazdów oraz szerzenie religii chrześcijańskiej^[1]. Dobrze zorganizowana armia polska dotarła do Brańska, gdzie prawdopodobnie w krwawym i zaciętym boju starła się z Jaćwingami dowodzonymi przez wodza Komata (Kumata). Wojownicze plemię poniosło druzgocącą klęskę, a sam Komat poległ. Według legendy dla walecznego wodza Komata usypano kurhan, a miejsce bitwy do dzisiaj zwane jest Kumatowym Uroczyskiem.

Mimo militarnego sukcesu Bolesławowi Wstydliwemu nie udało się rozszerzyć chrześcijaństwa ani zażegnać jaćwieskiego niebezpieczeństwa, które utrzymywało się jeszcze przez blisko dwadzieścia lat.

Przypisy

Bibliografia

• Piotr Bunar, Stanisław A. Sroka, Słownik wojen, bitew i potyczek w średniowiecznej Polsce, wyd. Universitas 2004.