Bitwa pod Bukowcem
| ||||
| ||||
Rekonstrukcja bitwy pod Bukowcem (21 września 2008) | ||||
Czas | 3 września 1939 | |||
Miejsce | Bukowiec, Kujawy | |||
Terytorium | II Rzeczpospolita | |||
Przyczyna | agresja III Rzeszy na Polskę | |||
Wynik | zwycięstwo Niemców | |||
Strony konfliktu | ||||
---|---|---|---|---|
| ||||
Dowódcy | ||||
| ||||
Położenie na mapie Polski w 1939 r. | ||||
53°26′01″N 18°14′25″E/53,433611 18,240278 |
Bitwa pod Bukowcem – bitwa stoczona 3 września 1939 nieopodal wsi Bukowiec. W starciu wzięły udział 16 pułk Ułanów Wielkopolskich pod dowództwem ppłk. Juliana Arnoldta-Russockiego wsparty 2 baterią 11 dywizjonu artylerii konnej pod dowództwem kpt. Janusza Pasturczaka przeciwko 3 Niemieckiej Dywizji Pancernej wspartej oddziałem 23 pułku piechoty zmotoryzowanej i siedemnastoma bombowcami Luftwaffe.
Przebieg bitwy
16 pułk zajmuje pozycje wzdłuż torów kolejowych, oczekując natarcia nieprzyjaciela. Wysyła zwiad, który melduje o dużym (ok. 100 pojazdów) zgrupowaniu czołgów Wermachtu w miejscowości Polskie Łąki (ok. 3 km od miejsca bitwy). 2 bateria 11 dak-u zajęła miejsce na przejeździe kolejowo-drogowym na wprost wojsk niemieckich. Natychmiast po otrzymaniu meldunku na horyzoncie wyłoniły się pierwsze pojazdy. Pierwszy atak zostaje odparty, a 3 DP traci 15 czołgów. Wielką zasługę ma w tym właśnie 2 bateria 11 dak-u, która zniszczyła prawie połowę wrogich jednostek. Drugi atak jest bardziej zmasowany; nadciąga lotnictwo niemieckie bombardując Polaków. Straty rosną w zastraszającym tempie. Armia polska traci obie radiostacje. Po godzinie 12 ppłk. Arnoldt-Russocki nakazuje wycofanie się z pola bitwy.
Na terenie wsi Bukowiec i w okolicy 3 września 1939 r. poległo w walce z najeźdźcą hitlerowskim 131 żołnierzy 16 pułku Ułanów Wielkopolskich. Obecnie żyje tylko jeden ich towarzysz.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
(c) Lukasb1992 z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Mapa lokalizacyjna Polski — 1939 (marzec – wrzesień).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Abstract crossed rifles symbol on sunburst