Bitwa pod Callao

Bitwa pod Callao

Wojna Chile i Peru z Hiszpanią 1863-1871
Bitwa pod Callao
Czas	2 maja 1866
Miejsce	Callao
Terytorium	Peru
Wynik	nierozstrzygnięte, obie strony ogłosiły zwycięstwo
Strony konfliktu
Hiszpania Peru
Dowódcy
Casto Méndez Núñez Mariano Ignacio Prado
Siły
5 fregat, 3 okręty lekkie, 250 dział 3 fregaty, 2 okręty lekkie, 65 dział
Straty
43 zabitych, 247 rannych 83 zabitych, 100 rannych, 2000 cywilów
Położenie na mapie Peru miejsce bitwy
12°02′52″S 77°09′13″W/-12,047778 -77,153611

Bitwa pod Callao – starcie zbrojne, które miało miejsce 2 maja 1866 r. w trakcie wojny Chile i Peru z Hiszpanią (1863–1871).

W roku 1863 hiszpańska eskadra okrętów wojennych zajęła peruwiańskie wyspy Chincha, domagając się zaległych odszkodowań od Peru za zajęcie dóbr hiszpańskich. Podczas trwających z Hiszpanami rokowań, dnia 27 stycznia 1865 r. obalony został prezydent Peru Juan Antonio Pezet, którego zastąpił płk. Mariano Ignacio Prado. Nowy prezydent wypowiedział w dniu 25 września 1865 r. wojnę Hiszpanom.

Peruwiańczyków wsparły Chile (militarnie), Boliwia oraz Ekwador (politycznie). Dnia 26 listopada 1865 w bitwie pod Papudo Chilijczycy zdobyli hiszpańską kanonierkę Virgen de Covadonga. Po bitwie pod Abtao (7 lutego 1866) admirał hiszpański Casto Méndez Núñez rozpoczął blokadę wybrzeży Chile, a dnia 31 marca 1866 zbombardował Valparaiso.

Dnia 25 kwietnia 1866 hiszpańska eskadra w sile 11 okrętów podpłynęła pod peruwiańską twierdzę Callao, rozpoczynając 7 dni później ostrzał miasta. Ostrzał spowodował śmierć około 2 tysięcy ludzi i wielkie zniszczenia. W odpowiedzi działa fortowe odpowiedziały ogniem zadając Hiszpanom także znaczne straty (300 zabitych i rannych, w tym ranny został admirał Mendez). Po wyczerpaniu się amunicji Hiszpanie naprawili zniszczone jednostki w San Lorenzo po czym odpłynęli do Hiszpanii.

Fortyfikowaniem Callao zajmował się jako główny inżynier portu Ernest Malinowski – późniejszy budowniczy Kolei Transandyjskiej.

Bibliografia

• Zygmunt Ryniewicz: Bitwy świata: Leksykon bitew świata. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1995. ISBN 83-214-1046-4.