Bitwa pod Cao Bằng

Bitwa pod Cao Bằng

I wojna indochińska
Schemat typowej zasadzki organizowanej przez oddziały Việt Minh według Street without joy Bernarda B. Falla
Czas	październik 1947 – 4 września 1949
Miejsce	Indochiny Francuskie
Wynik	zwycięstwo Việt Minhu
Strony konfliktu
Unia Francuska  Francja Państwo Wietnamskie Việt Minh
brak współrzędnych

Bitwa pod Cao Bằng – kampania w północnych Indochinach stoczona w czasie I wojny indochińskiej pomiędzy francuskim dalekowschodnim korpusem ekspedycyjnym, a Việt Minhem. Zaczęła się w październiku 1947 r. a zakończyła 3 września 1949 r. Od początku konfliktu oddziały urządzały zasadzki na francuskie konwoje poruszające się wzdłuż wietnamsko-chińskiej granicy od Zatoki Tonkińskiej po 235-kilometrowej drodze prowadzącej do francuskiego garnizonu w Cao Bằng, znanej jako Route Colonial 4 lub RC4. Powtarzające się zasadzki prowadziły do powtarzających się francuskich operacji o rosnącej sile, mających na celu udrożnienie trasy, w tym kosztownej misji z udziałem Legii Cudzoziemskiej w lutym 1948 r. 25 lipca 1948 r. została zaatakowana sama placówka w Cao Bằng i utrzymywała się przez 3 dni broniąc się siłami dwóch kompanii przeciwko dwóm batalionom. W 1948 r. zdarzyło się po kolei 28 zasadzek^[1].

W lutym 1949 r. pięć batalionów Việt Minhu zajęło francuski posterunek w Lào Cai, a w porze monsunowej zostały wznowione zasadzki. 3 września 1949 r. 100 pojazdów opuściło Thất Khê we wzmocnionym konwoju z osłoną piechoty, mając do przebycia 26 km. Francuzi, których liczba była ograniczona do jednego żołnierza na pojazd ze względu na wielkość oddziału, wpadli w zasadzkę i zostali ostrzelani ogniem broni automatycznej. Pierwsze 20 ciężarówek zatrzymało się, jak również ostatnie 10, natomiast środek konwoju został odcięty ogniem artyleryjskim. Następnego dnia Francuzi ponownie zajęli okoliczne wzgórza, ale znaleziono przy życiu jedynie 4 rannych Francuzów^[1].

Kampania pod Cao Bằng spowodowała zmianę sposobu prowadzenia konwojów w późniejszym okresie wojny. Od tej pory pojazdy poruszały się w konwojach składających się z 10-12 pojazdów pod osłoną francuskich oddziałów i pod obserwacją lotniczą. W 1950 r. zrezygnowano z zaopatrzenia Cao Bằng za pomocą konwojów na rzecz dostaw lotniczych^[1][2].

Przypisy

Bibliografia

• Bernard B. Fall: Hell in a Very Small Place. The Siege of Dien Bien Phu. London: Da Capo Press, 1966. ISBN 978-0-306-81157-9. (ang.).
• Bernard B. Fall: Street Without Joy. The French Debacle in Indochina. New York: Stackpole Military History, 1961. ISBN 978-0-8117-3236-9. (ang.).
• Bernard B. Fall: The Two Vietnams. A Political and Military Analysis. Wyd. Second Edition. New York: Frederick A. Praeger, Inc., 1967. (ang.).
• Jules Roy: The Battle of Dien Bien Phu. New York: Carroll and Graf Publishers, 1963. ISBN 978-0-7867-0958-8. (ang.).
• Martin Windrow: The Last Valley. Dien Bien Phu and the French Defeat in Vietnam. London: Weidenfeld and Nicolson, 2004. ISBN 978-0-304-36692-7. (ang.).