Bitwa pod Chacabuco

Bitwa pod Chacabuco
— Wojny niepodległościowe w Ameryce Łacińskiej, Wojna o niepodległość Chile 1813-1826 —
Żołnierze zmierzający na bitwę pod Chacabuco
Czas	12 lutego 1817
Miejsce	Chacabuco, Chile
Terytorium	Chile
Wynik	zwycięstwo wojsk powstańczych
Strony konfliktu
siły powstańcze Armia Andów Hiszpania
Dowódcy
José de San Martín Bernardo O’Higgins Rafael Maroto Ildefonso Elorreaga
Siły
4 000 piechoty, 600 kawalerii, 22 działa 1 500 piechoty
Straty
12 zabitych, 120 rannych 500 zabitych, 600 jeńców
Położenie na mapie Chile miejsce bitwy
32°59′35″S 70°41′02″W/-32,993056 -70,683889

Bitwa pod Chacabuco – starcie zbrojne, które miało miejsce w dniu 12 lutego 1817 r. w trakcie wojen niepodległościowych w Ameryce Łacińskiej.

Na początku roku 1817 wojska argentyńsko-chilijskie (1 200 ludzi) dowodzone przez generała José de San Martína i Bernardo O’Higginsa wyruszyły z La Platy w kierunku Chile. W chwili gdy siły powstańcze przekraczały Andy, kierując się ku stanowiskom hiszpańskim, brygadier Rafael Maroto na czele 2 000 ludzi starał się wyjść im naprzeciw.

Dnia 12 lutego 1817 r. obie armie spotkały się w pobliżu Chacabuco. Pierwsze dwa ataki sił O’Higginsa zostały odparte przez Hiszpanów. Dopiero nadejście sił głównych San Martina zmieniło sytuację na korzyść powstańców. Kawaleria uderzyła na flanki Hiszpanów a piechota zaatakowała ich centrum. Po gwałtownej walce Hiszpanie zostali otoczeni i wybici. Ich straty wyniosły około 500 zabitych i 600 jeńców. San Martin stracił 12 zabitych i 120 rannych.

Bibliografia

Zygmunt Ryniewicz: Leksykon bitew świata. Warszawa: „Almapress”, 2004. ISBN 83-7020-317-5.