Bitwa pod Częstoborowicami

Bitwa pod Częstoborowicami
	powstanie styczniowe
	; Rzeź bezronnych powstańców pod Częstoborowicami
Czas	27 lipca 1863
Miejsce	Częstoborowice, Lubelszczyzna
Terytorium	Królestwo Kongresowe
Wynik	zwycięstwo Rosjan
Strony konfliktu
powstańcy styczniowi	Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Józef Jankowski,; Adam Andrzej Zieliński	płk. Baumgarten
Siły
ok. 1000	18 Wołogdański Pułk Piechoty, ok. 600
Straty
106 poległo, 150 rannych (10 zmarło na skutek odniesionych ran)	5 zabitych, 6 rannych
	Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904) miejsce bitwy
	51°00′14″N 22°51′11″E/51,003889 22,853056

Bitwa pod Częstoborowicami – jedna z bitew powstania styczniowego stoczona 30 lipca 1863 r.

Przebieg

W dworze w Rybczewicach zatrzymały się oddziały Grzymały, do których dołączyli Jankowski i Adam Andrzej Zieliński ze swoimi ludźmi. Wkrótce Grzymała opuścił dwór. Pozostali w nim jednak, lekceważąc doniesienia o nadciągającej armii rosyjskiej pod dowództwem płk. Baumgartena, Zieliński i Jankowski. Gdy armia rosyjska zbliżyła się, podjęto decyzję o wymarszu w stronę Częstoborowic^[1]. 30 lipca 1863 roku pod Częstoborowicami rozegrała się bitwa pomiędzy siłami około 1000 powstańców a armią rosyjską^[2] w sile 3 rot piechoty, oddziału ułanów i sotni Kozaków (ok. 600 ludzi). Części Polaków udało się uniknąć walki, część została jednak odcięta.

Bilans

Bitwa zakończyła się klęską powstańców. Część powstańców uciekła, a większość tych, którym się to nie udało została w metodyczny sposób wymordowana przez Rosjan^[2]^[1]. Według danych z księgi stanu cywilnego (akty zgonów) parafii Częstoborowice w bitwie poległo 106 powstańców^[3], a kolejnych 10 zmarło na skutek odniesionych ran^[3], 150 zostało rannych^[1]. Straty rosyjskie miały wynieść 5 zabitych i 6 rannych (w tym jeden oficer - porucznik)^[4].