Bitwa pod Czaśnikami (1564)

Bitwa pod Czaśnikami
— wojna litewsko-rosyjska 1558-1570 —
Czas	26 stycznia 1564
Miejsce	Czaśniki i Iwańsk
Wynik	wygrana Litwinów
Strony konfliktu
Wielkie Księstwo Litewskie Rosja
Dowódcy
Mikołaj Radziwiłł Rudy Grzegorz Chodkiewicz Piotr Szujski †
Siły
4 000[1] jazdy 30 000[1]
Straty
nieznane ok. 10 000
Położenie na mapie Europy miejsce bitwy
54°51′N 29°09′E/54,850000 29,150000

Bitwa pod Czaśnikami (znana także pod nazwą bitwa nad Ułą) – starcie zbrojne, które miało miejsce 26 stycznia 1564 na polach Iwańska^[2] pod Czaśnikami podczas wojny litewsko-rosyjskiej (1558–1570), będącej częścią ogólnoeuropejskich zmagań w ramach pierwszej wojny północnej (1561–1570).

Licząca 80 000^[1] żołnierzy armia rosyjska pod wodzą kniazia Sieriebriannego założyła obóz zimowy pod Orszą. Z obozu ruszyła na zachód część sił pod wodzą kniazia Piotra Szujskiego (30 000^[1] żołnierzy). Hetman wielki litewski Mikołaj Radziwiłł Rudy i hetman polny litewski Grzegorz Chodkiewicz, korzystając z rozdzielenia sił rosyjskich uderzyli 26 stycznia wieczorem z 4 000^[1] jazdy na armię kniazia Szujskiego w obozie pod Czaśnikami i rozbili ją.

Litwini prowadzili uporczywy pościg przez całą noc, więc tylko niedobitki wojsk rosyjskich umknęły do Połocka. Straty rosyjskie wyniosły około 10 000 ludzi (w tym sam wódz kniaź Szujski zarąbany w lesie przez chłopów). Kniaź Sieriebranny na wiadomość o klęsce Szujskiego wycofał się na granicę rosyjsko-litewską.

W bitwie wziął udział przyszły hetman polny litewski kniaź Roman Sanguszko.

Literatura

• Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I

Zobacz też

• konflikty zbrojne w historii Polski

Przypisy