Bitwa pod Donauwörth

Ten artykuł należy dopracować: od 2021-11 → poprawić błędy językowe lub stylistyczne (pomoc: powszechne błędy językowe). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

XVIII-wieczna rycina przedstawiająca bitwę pod Donauwörth

Bitwa pod Donauwörth (również bitwa pod Schellenbergiem) – starcie zbrojne, które miało miejsce 2 lipca 1704 r. w trakcie hiszpańskiej wojny sukcesyjnej.

Sytuacja przed bitwą

Kiedy armia sprzymierzeńców księcia Marlborougha maszerowała do Bawarii, zwracając jednocześnie uwagę na cesarskie siły pod dowództwem margrabiego Ludwika Badeńskiego, elektor bawarski Maksymilian II Emmanuel wydał rozkaz wzmocnienia twierdzy Schellenberg, górującej nad miastem Donauwörth.

Połączone siły francusko-bawarskie (liczące 64 000 żołnierzy) pod dowództwem piemonckiego generała hrabiego D’Arco ustawiły się w pozycji obronnej wokół twierdzy. Sztab armii generała D’Arco założył, że nierówny teren na wzgórzu zwróconym na zachód będzie zbyt trudny do przeprowadzenia natarcia, więc skoncentrował swoje jednostki na wschodniej stronie wzgórza. Wieść o tych planach dotarła do cesarskiego wodza, dając Anglikom, Austriakom i Holendrom możliwość zaskoczenia nieprzyjaciela, pragnącego obronić linię Dunaju.

Pierwsze natarcia sprzymierzonych

Naczelny wódz sprzymierzonych, książę Marlborough wraz z armią 63 000 Anglików, Holendrów i Austriaków (48 dział) maszerował naprzeciw armii francusko-bawarskiej stacjonującej wokół Donauwörth. Wczesnym rankiem 2 lipca wyborowe siły złożone z 6000 grenadierów pod dowództwem holenderskiego generała Goora ruszyły na Schellenberg. Pozostałe oddziały poruszały się wolno na tyłach. Wraz z przybyciem na miejsce, wojska sprzymierzonych zostały sformowane w szyki bojowe i przygotowane do natarcia. Zatoczono także angielskie działa na pozycje. Rozpoczęło się natarcie, angielska artyleria pokryła krzyżowym ogniem szczyt wzgórza, doprowadzając do zamieszania wśród wojsk francuskich. Jeszcze przed zmierzchem sprzymierzeni ruszyli do pierwszego ataku, które załamało się wraz ze śmiercią dowódcy generała Goora. Obrona francusko-bawarska okazała się za silna. Wkrótce ponowiono uderzenie, lecz było ono również bezskuteczne.

Upadek Schellenbergu

Wobec dotychczasowych niepowodzeń, część sił głównych Marlborougha sforsowała rzekę Wörnitz i wyszła na tyły lewego skrzydła przeciwnika. Książę wkrótce zainicjował także następny atak na południowo-zachodnią stronę Schellenbergu, łącząc swoje natarcie z uderzeniem kawalerii i piechoty pod Ludwikiem Badeńskim na najsłabsze punkty francusko-bawarskiej obrony. Z powodu braku koordynacji pomiędzy Donauwörth a Schellenbergiem, atak Bawarczyków od wschodu zakończył się powodzeniem. Na zachodzie Francuzi zostali odcięci od miasta i rzucili się do ucieczki przez rzekę. Wielu z nich zostało przy tym zabitych lub się utopiło. Wkrótce zdobyte zostało miasto Donauwörth. Część sił bawarsko-francuskich zdołała się przebić przez oddziały Marlborougha, jednak linia Dunaju została przez tę stronę utracona.

Bibliografia

• Charles Spencer: The Battle for Europe. Hoboken: John Wiley and Sons, 2004
• Mała encyklopedia wojskowa. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1967

Linki zewnętrzne

• www.warflag.com/marlborough/schell/schell.html