Bitwa pod Dorostolonem

Bitwa pod Dorostolonem
Wojna rusko-bizantyjska 967–971
ilustracja
Czas23 kwietnia – 22 lipca lub 24 lipca 971
MiejsceDorostolon
TerytoriumBułgaria
Wynikzwycięstwo wojsk bizantyjskich
Strony konfliktu
Cesarstwo BizantyńskieRuś Kijowska
Dowódcy
Jan I TzimiskesŚwiatosław I
Siły
40 000–45 000[1]30 000[1]
Położenie na mapie Bułgarii
Mapa konturowa Bułgarii, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
44,11861°N 27,26028°E/44,118611 27,260278

Bitwa pod Dorostolonem – oblężenie Dorostolonu przez wojska bizantyńskie w dniach 23 kwietnia – 22[1] lub 24 lipca[2] 971 r., zakończone zwycięstwem nad obleganymi siłami ruskimi; w efekcie cesarz bizantyński Jan I Tzimiskes zawarł porozumienie z księciem kijowskim Światosławem I, w którym ten zobowiązał się do nieagresji w stosunku do Bizancjum.

Początek kampanii

Po stłumieniu buntu Bardasa Fokasa, wiosną 971 r. cesarz Jan Tzimiskes zdecydował się odbić spod panowania ruskiego Bułgarię[3]. W związku z tym zorganizował on wyprawę karną złożoną z oddziałów kawalerii, piechoty i sił morskich, wyposażoną w środki oblężnicze. Armia wyruszyła w stronę Dorostolonu. Nie niepokojony przez wojska Rusinów cesarz przekroczył wraz z armią pasma górskie na granicy Bułgarii i skierował się pod bułgarską stolicę Presław, gdzie w krwawej bitwie rozbił wojsko ruskie i zdobył miasto. Po bitwie presławskiej wojska bizantyjskie ruszyły już bezpośrednio na Dorostolon[4] zajmując po drodze kilka miast, m.in.: Pliskę[5].

Oblężenie i bitwa

23 kwietnia armia cesarska podeszła pod Dorostolon[1]. Światosław zdecydował się wydać bitwę na przedpolu grodu. Uderzenie ciężkozbrojnej jazdy bizantyjskiej złamało jednak szyki Rusinów i armia wycofała się do miasta, które siły cesarskie zaczęły oblegać. Już 25 kwietnia próbowały zdobyć je szturmem, lecz Rusini odparli atak[1]. Później dochodziło jedynie do drobnych starć oddziałów konnych. Flota bizantyjska weszła na Dunaj i odcięła załogę od pomocy z zewnątrz[6]. Gdy oblężonym zaczęło brakować żywności[1], Światosław zdecydował się zaatakować armię cesarską. Wieczorem 24 (lub 22)[1] lipca siły ruskie niespodziewanie wyszły z miasta i uderzyły na Bizantyjczyków[7]. Początkowo natarcie przebiegało pomyślnie dla atakujących, lecz uderzenie katafraktów dowodzonych osobiście przez cesarza i oskrzydlenie armii ruskiej przez kawalerię Bardasa Sklerosa przesądziło o wyniku bitwy. W trakcie odwrotu do miasta Rusini ponieśli poważne straty[8]. Następnego dnia raniony w bitwie Światosław wysłał do cesarza posłów z propozycją rozejmu[9]. Po trzymiesięcznym oblężeniu miasta Bizantyńczycy zmusili Rusinów do poddania się[4].

Rozejm

Jan Tzimiskes zaoferował Światosławowi następujące warunki rozejmu: gwarancje bezpieczeństwa, kontynuację umów handlowych i zaopatrzenie na powrót na Ruś[1]. Zwycięstwo pozwoliło cesarstwu na ponad 100 lat odsunąć widmo wojny z Rusinami i rozszerzyć granice na północ, o podporządkowane sobie ziemie wschodniej Bułgarii[4][10].

Światosław zobowiązał się nigdy więcej nie organizować wypraw na Bałkany, wypuścić wszystkich jeńców, a w razie potrzeby wesprzeć cesarza zbrojnie[4]. Wracając wraz z resztkami swojej armii na Ruś zginął z rąk Pieczyngów[11].

Przypisy

  1. a b c d e f g h Dorostolon, The Free Dictionary [dostęp 2018-06-20].
  2. Barkowski 2018 ↓, s. 282.
  3. Barkowski 2018 ↓, s. 272.
  4. a b c d John Haldon, Byzantine Warfare, Routledge, 2 marca 2017, ISBN 978-1-351-95374-0 [dostęp 2018-06-20] (ang.).
  5. Barkowski 2018 ↓, s. 279.
  6. Barkowski 2018 ↓, s. 280.
  7. Barkowski 2018 ↓, s. 280-281.
  8. Barkowski 2018 ↓, s. 282-283.
  9. Barkowski 2018 ↓, s. 283-284.
  10. Tadeusz Manteuffel, Historia Powszechna. Średniowiecze, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 136, ISBN 83-01-08-685-8.
  11. Barkowski 2018 ↓, s. 284.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

U+2694.svg
zwei stilisierte gekreuzte Schwerter als Zeichen zur Nutzung in Karten, in der Genealogie, etc.; Unicode-Zeichen U+2694
BelagerungvonDorostolon.jpg
Svyatoslav's Warriors in the Battle of Silistria. )