Bitwa pod Espinozą

Ten artykuł od 2015-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bitwa pod Espinozą

Wojna na Półwyspie Iberyjskim
Czas	10–11 listopada 1808
Miejsce	Espinosa de los Monteros na płd. wsch od Santanderu Hiszpania
Terytorium	Galicja (Hiszpania), Hiszpania
Wynik	zwycięstwo francuskie
Strony konfliktu
Cesarstwo Francuskie Księstwo Warszawskie Królestwo Hiszpanii
Dowódcy
Claude Victor Joaquín Blake
Siły
22 000 23 000
Straty
1 200 zabitych i rannych 3 000 zabitych, rannych, wziętych do niewoli
Położenie na mapie Hiszpanii miejsce bitwy
43°04′00,1200″N 3°31′59,9880″W/43,066700 -3,533330

Marszałek Caude Victor-Perrin

Bitwa pod Espinozą – bitwa stoczona w dniach 10–11 listopada 1808 pod miasteczkiem Espinosa de los Monteros w Górach Kantabryjskich. Starcie zakończyło się zwycięstwem wojsk francuskich dowodzonych przez marszałka Victora nad hiszpańską Armią Galicji generała-porucznika Joaquína Blake’a.

Pierwszego dnia spotkania Victor, spodziewając się łatwego zwycięstwa, które zmyłoby zeń hańbę przegranej pod Valmasedą, przypuścił serię nieskładnych ataków, odpartych z dużymi stratami przez generała Romanę i jego karne oddziały regularnej armii. Do zapadnięcia nocy Blake utrzymał swe pozycje. Rankiem 11 listopada, Victor odzyskał zimną krew i przeprowadził zmasowany atak, w wyniku którego rozbił lewe skrzydło armii Blake’a i zmusił resztę Hiszpanów do ucieczki. Francuzi zdobyli 30 dział i 30 sztandarów.

Wprawdzie nie była to bitwa decydująca, spowodowała jednak upadek ducha w rozbitym i śmiertelnie znużonym hiszpańskim wojsku (nie posiadającym ani nadrzędnego dowództwa, ani rządu, które mogłyby koordynować jego działania), była więc początkiem końca całej armii Blake’a w Galicji. Blake'owi trzeba natomiast przyznać, że w odwrocie udało mu się przeprowadzić resztki swoich oddziałów przez góry i uniknąć - ku zdiwieniu Napoleona – pogoni, jaką rzucił za nim marszałek Soult.

Niemniej, gdy dotarł wreszcie 23 listopada do prowincji León, pod jego sztandarami było zaledwie 10 000 żołnierzy.