Bitwa pod Front Royal

Bitwa pod Front Royal
wojna secesyjna
Ilustracja
(c) Map by Hal Jespersen, www.posix.com/CW, CC BY 3.0

Etap operacji Stonewalla Jacksona
Czas

23 maja 1862

Miejsce

hrabstwo Warren, stan Wirginia

Wynik

zwycięstwo wojsk konfederatów

Strony konfliktu
KonfederacjaUnia
Dowódcy
Thomas JacksonJohn R. Kenly
Siły
30001063
Straty
36[1]773[2]
Położenie na mapie Wirginii
Mapa konturowa Wirginii, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia38°55′13,8″N 78°11′37,0″W/38,920500 -78,193600
Akcja pod Front Royal

Bitwa pod Front Royal stoczona została 23 maja 1862 roku na terytorium hrabstwa Warren w stanie Wirginia, w ramach operacji wojsk konfederatów w dolinie Shenandoah, którą prowadził generał-major Thomas „Stonewall” Jackson w czasie wojny secesyjnej. Bitwa ta ukazała umiejętność wykorzystania przez Jacksona ukształtowania terenu w celu zjednoczenia własnych sił i jednoczesnego podzielenia sił przeciwnika. Przy minimalnych stratach własnych zdołał zmusić unionistów – uderzając z flanki i zagrażając tyłom – do wycofania.

W bitwie tej, po raz pierwszy i jedyny w militarnej historii Stanów Zjednoczonych, starły się ze sobą oddziały z tego samego stanu: 1. Regiment Piechoty Maryland konfederatów i 1. Regiment Piechoty Maryland unionistów[3]. Walczyli ze sobą znajomi, a nawet bliscy krewni: kapitan William Goldsborough wziął do niewoli swego własnego brata Charlesa Goldsborougha[4].

Przed bitwą

21 maja 1862 roku 9-tysięczna armia Unii, dowodzona przez generała-majora Nathaniela P. Banksa, stacjonowała w okolicach miejscowości Strasburg, z dwiema kompaniami piechoty stojącymi na straży bazy magazynowej w Buckton. Pułkownik John R. Kenly stał na czele 1063 żołnierzy z dwoma działami w wiosce Front Royal. Kawaleria konfederatów starła się z siłami Banksa pod Strasburgiem, ale natychmiast cofnęła się ku siłom głównym, które właśnie forsowały pasmo Massanutten Mountain przez przełęcz New Market Gap z zamiarem dotarcia do miejscowości Luray.

22 maja armia Jacksona (około 16.500 żołnierzy) posuwała się w kierunku odległego o 15 km Front Royal. Jackson ze swym sztabem znajdował się w Cedar Point. Regiment kawalerii pułkownika Thomasa Munforda został skierowany na wschód z zadaniem zajęcia przełęczy Manassas Gap i przecięcia łączności unionistów między Front Royal i Waszyngtonem[5].

Przebieg starcia

Rankiem 23 maja czołowe oddziały armii Jacksona dotarły do skrzyżowania dróg (obecnie w miejscowości Limeton). Tam kawaleria konfederatów dowodzona przez pułkowników Ashby’ego i Flournoya skręciła na zachód z zamiarem przekroczenia Południowej Shenandoah Brodem McCoya. Piechota nadal maszerowała drogą docierając do Front Royal od południa. Tam natknęła się na rozstawione wzdłuż rzeki placówki sił federalnych i po krótkiej wymianie ognia zmusiła je do wycofania się[5].

Czołowa brygada Jacksona, dowodzona przez Richarda Taylora, osiągnęła szczyt Prospect Hill i rozwinęła się ku wschodowi. 1. Regiment Piechoty Maryland, wraz z batalionem „Tygrysów” Luizjany, ruszył naprzód i wkroczył do Front Royal, oczyszczając ulice z zaskoczonych unionistów. W tej sytuacji pułkownik Kenly wycofał swe wojska na północ i obsadził dwa wzgórza panujące nad drogą. Jego jedyne dwa działa skutecznie wstrzymywały postępy piechoty konfederatów do czasu, gdy dotarła wreszcie (po ciężkim marszu błotnistymi drogami) pierwsza bateria artylerii i uciszyła armaty unionistów[5]. Teraz Kenly zaczął cofać się ku Nineveh, podpalając za sobą mosty na Południowej i Północnej Shenandoah, oba pożary zostały jednak szybko ugaszone przez konfederacką piechotę. Kenly próbował się jeszcze bronić, ale został ranny, a po szarży kawaleryjskiej jego żołnierze poszli w rozsypkę. Blisko siedmiuset rzuciło broń i oddało się do niewoli[5].

Rezultaty

Armia Unii straciła 773 żołnierzy, w tym 691 wziętych do niewoli. Zwycięstwo Jacksona nad oddziałkiem Kenly’ego miało wprawdzie niewielkie znaczenie, ale spowodowało paniczny odwrót armii Banksa ze Strasburga na północ i z całą pewnością miało wpływ na morale unionistów w przeddzień I bitwy pod Winchester[5].

Po bitwie zwycięzcy Marylandczycy z 1. Regimentu Piechoty wzięli w opiekę swoich jeńców. Jak pisał J. J. Goldsborough, kronikarz losów Marylandczyków w Armii Konfederacji:

„niemal wszyscy znajdowali starych przyjaciół i znajomych, witali się z nimi serdecznie i dzielili swymi racjami żywności”[6].

Przypisy

  1. ↑ Cozzens, s. 307; Salmon, s. 41, około 900 unionistów i mniej niż 100 konfederatów; Clark, s. 128, wymienia 904 unionistów (750 wziętych do niewoli) i 35 konfederatów; Kennedy, s. 81, podaje odpowiednio 904 i 56.
  2. ↑ 83 zabitych i rannych, 691 wziętych do niewoli.
  3. ↑ Maryland Civil War units at www.2ndmdinfantryus.org/csunits.html.
  4. ↑ Goldsborough: Introduction.
  5. ↑ a b c d e NPS report on battlefield condition.
  6. ↑ Goldsborough, J. J., p. 58, The Maryland Line in the Confederate Army.

Bibliografia

  • Champ Clark, Decoying the Yanks: Jackson’s Valley Campaign, Alexandria, Va.: Time-Life Books, 1984, ISBN 0-8094-4724-X, OCLC 9687011.
  • Peter Cozzens, Shenandoah 1862: Stonewall Jackson’s Valley Campaign, Chapel Hill: University of North Carolina Press, 2008, ISBN 978-0-8078-3200-4, OCLC 503298345.
  • W.W. Goldsborough: The Maryland Line in the Confederate Army, Butternut Press, Maryland 1983.
  • Frances H. Kennedy [red.]: The Civil War Battlefield Guide, Houghton Mifflin Co. 1998, ISBN 0-395-74012-6.
  • John S. Salmon, The Official Virginia Civil War Battlefield Guide, wyd. 1st ed, Mechanicsburg, PA: Stackpole Books, 2001, ISBN 0-8117-2868-4, OCLC 45917111.
  • National Park Service battle description. cr.nps.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-04-09)].

Linki zewnętrzne

Kampania w dolinie Shenandoah

Media użyte na tej stronie

Usa edcp relief location map.png
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Relief location map of the USA (without Hawaii and Alaska).

EquiDistantConicProjection : Central parallel : 

* N: 37.0° N

Central meridian : 

* E: 96.0° W

Standard parallels: 

* 1: 32.0° N
* 2: 42.0° N

Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.

Formulas for x and y: 

x = 50.0 + 124.03149777329222 * ((1.9694462586094064-({{{2}}}* pi / 180))
      * sin(0.6010514667026994 * ({{{3}}} + 96) * pi / 180))
y = 50.0 + 1.6155950752393982 * 124.03149777329222 * 0.02613325650382181
      - 1.6155950752393982  * 124.03149777329222 *
     (1.3236744353715044  - (1.9694462586094064-({{{2}}}* pi / 180)) 
      * cos(0.6010514667026994 * ({{{3}}} + 96) * pi / 180))
Legenda miejsce bitwy.svg
Symbol miejsca bitwy do legendy mapy
Battle of Front Royal map.png
Action at Front Royal, Va., May 23d. 1862. Accompanying Report of Lieut. Col. Charles Parham, Twenty-ninth Pennsylvania Infantry.
Jackson Valley Campaign Part2.png
(c) Map by Hal Jespersen, www.posix.com/CW, CC BY 3.0
Map of Stonewall Jackson's Valley Campaign, Part 2 of 2
USA Virginia relief location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Virginia, USA

Geographic limits of the map:

  • N: 40.2° N
  • S: 35.8° N
  • W: 83.9° W
  • E: 75.0° W