Bitwa pod Issos (194)

Bitwa pod Issos
Wojna Septymiusza Sewera z Pesceniuszem Nigrem 193–195
Ilustracja
Septymiusz Sewer
Czas

194 n.e.

Miejsce

Issos, Syria

Terytorium

Turcja

Wynik

zwycięstwo wojsk Sewera

Strony konfliktu
wojska Septymiusza Sewerawojska Pesceniusza Nigra
Dowódcy
AnullinusPescenniusz Niger
Siły
30 000 – 40 00040 000 – 50 000
Straty
nieznane20 000
Położenie na mapie Turcji
Mapa konturowa Turcji, na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
36°50′18″N 36°09′52″E/36,838333 36,164444

Bitwa pod Issos – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 194 n.e. między wojskami Septymiusza Sewera i Pescenniusza Nigra.

W wyniku zwycięstwa w bitwie pod Kius, Septymiusz Sewer we wrześniu 194 n.e. opanował Cylicję. Wkrótce pod Issos doszło do decydującego starcia w całej wojnie. Wojska Pesceniusza Nigra w sile 40–50 tys. ludzi zajęły pozycje na wzgórzu górującym nad stromą równiną. Mniej liczne ale bardziej doświadczone wojska Septymiusza Sewera dowodzone przez Anullinusa ustawiły się naprzeciwko wroga. Na tyłach obu armii znajdowały się obozy wojskowe. Atak rozpoczęli o świcie żołnierze Sewera, uderzając formacją testudo na pozycje Nigra położone na wzgórzu. Atak ten został odparty. Następnie wojska Nigra rozpoczęły marsz w dół zbocza spychając przeciwnika w kierunku obozu. W tym momencie rozpętała się gwałtowna burza, która osłabiła impet atakujących żołnierzy Nigra. Równocześnie jazda Sewera obeszła flanki przeciwnika, atakując go od tyłu. Sytuację zamieszania w szeregach wojsk Nigra wykorzystał Anullinus, który zaatakował od frontu. Atak z dwóch stron spowodował panikę w szeregach wojsk Nigra, z których tylko części udało się wyjść z okrążenia. Około 20 tys. żołnierzy Nigra poległo podczas bitwy i w trakcie ucieczki do Antiochii. Los Pescenniusza Nigra dopełnił się w mieście. Cesarza pojmano, odcinając mu głowę, którą następnie odesłano do Sewera. Dopiero w następnym roku w grudniu 195 w ręce zwycięzców wpadło Bizancjum, które na wieść o śmierci cesarza nie poddało się bez walki, za co zostało doszczętnie zburzone[1][2][3].

Przypisy

  1. Gazda 2008 ↓, s. 214–215.
  2. Krawczuk 1991 ↓, s. 263.
  3. Herodian ↓, Historia Cesarstwa Rzymskiego III, 3–4.

Bibliografia

Źródła
  • Herodian: Historia Cesarstwa Rzymskiego. Wrocław, Warszawa: Zakład Narodowy im. Ossolińskich i De Agostini, 2004, seria: Arcydzieła Kultury Antycznej. ISBN 83-7316-826-5.
Opracowania
  • Daniel Gazda: Wojny domowe w Imperium Rzymskim. Warszawa: Bellona, 2008. ISBN 978-83-11-11325-1.
  • Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Pryncypat. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Iskry, 1986, s. 256–263. ISBN 83-207-0788-9.

Media użyte na tej stronie

Battle icon gladii.svg
Sign of place of battle to use in map's legend made of two crossed gladii
SeptimeSévère.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Armoured bust with paludamentum of Roman Emperor Septimius Severus (AD 193-211) of the Serapis type. Roman artwork. Said to be from the area of Herculaneum by Henry D'Escamps, Description des marbres antiques du musée Campana à Rome (1856), p.104.