Bitwa pod Kietlanką

Bitwa pod Kietlanką

powstanie styczniowe
Napad powstańców na pociąg rosyjski pod Czyżewem w powiecie ostrowskim - Kietlanka 13 maja 1863 r.
Czas	13 maja 1863
Miejsce	Kietlanka, powiat ostrowski
Terytorium	Królestwo Kongresowe
Wynik	klęska powstańców
Strony konfliktu
powstańcy styczniowi Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Ignacy Mystkowski † Leopold Pluciński † Józef Podbielski † Władysław Ostaszewski † Stanisław Rakowski Mikołaj Toll
Siły
kilka kompanii powstańców 3 roty grenadierów, kilkudziesięciu kozaków
Straty
40 zabitych, 25 rannych, 80 schwytanych 60 zabitych i rannych
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904) miejsce bitwy
52°44′45″N 22°10′29″E/52,745833 22,174722

Bitwa pod Kietlanką – jedna z bitew i potyczek powstania styczniowego, stoczona pod Kietlanką 13 maja 1863 roku pomiędzy oddziałem powstańczym dowodzonym przez ppłk. Ignacego Mystkowskiego a formacją wojsk rosyjskich dowodzoną przez generała-majora Tolla, w wyniku której został wykolejony pociąg wojskowy (pierwszych kilka wagonów)^[1].

Oddział pod dowództwem Ignacego Mystkowskiego, w którym znajdowali się m.in. Leopold Pluciński i Władysław Ostaszewski, uderzył na oddział moskiewski pilnujący stacji w Małkini i go zniósł; aby przeszkodzić nadejściu szybkiej pomocy koleją wyjął przed tą stacją podkłady spod szyn. Oddział rosyjski pod dowództwem generała-majora Tolla spieszący na pomoc nadzwyczajnym pociągiem doznał znacznego uszkodzenia, gdy wyskoczył z szyn w zepsutym miejscu; do zdezorientowanych żołnierzy rosyjskich ognia dali zaczajeni powstańcy i zadali im znaczne straty. Gdy jednak nowe nadchodziły posiłki dla Rosjan, cofnął się osłabiony podwójnym bojem oddział Mystkowskiego. W potyczce padło ze strony polskiej dwunastu powstańców, w tym Leopold Pluciński, Władysław Ostaszewski i dowódca Ignacy Mystkowski^[2].

Według relacji Bronisława Deskura, jednego z uczestników bitwy, kilka tygodni po klęsce pod Kietlanką (S. Zieliński datuje to na 1 czerwca), jeden z dróżników samodzielnie wykoleił w tym samym miejscu pociąg z 600 żołnierzami rosyjskimi i 20 oficerami, w wyniku czego wszyscy oni mieli zginąć. Relacja ta jednak nie znajduje potwierdzenia w innych wspomnieniach i jest uważana co najmniej za przesadzoną^[1].

Przypisy

Miejsce bohaterskiej bitwy z 1863 r.