Bitwa pod Kobylszczyzną

Bitwa pod Kobylszczyzną
Wojna polsko-bolszewicka
Ilustracja
Czas17 października 1919
Miejscepod Kobylszczyzną
TerytoriumZarząd Cywilny Ziem Wschodnich
Wynikzwycięstwo Polaków
Strony konfliktu
 Polska Rosyjska FSRR
Dowódcy
Konstanty Orzechowski
Siły
2 DP Leg.
III/2 pp Leg.
19 Mazowiecki ps
brak współrzędnych
Adam Przybylski,
Wojna Polska 1918–1921[1]

Bitwa pod Kobylszczyznąwalki polskiego 2 pułku piechoty Legionów z oddziałami sowieckimi toczone w pierwszym roku wojny polsko-bolszewickiej.

Geneza

W drugiej połowie lipca 1919 Naczelne Dowództwie WP zakończyło prace nad planem szeroko zakrojonej operacji zaczepnej, której celem było opanowanie Mińska, Borysowa, Bobrujska i oparcie frontu o linię rzek Dźwiny i Berezyny[2][3].

W rozkazie operacyjnym Frontu Litewsko-Białoruskiego z 3 sierpnia 1919 przewidziano, że natarcie na Mińsk ubezpieczą na lewym skrzydle oddziały 1 Dywizji Piechoty Legionów w rejonie Mołodeczna, Wilejki, a na prawym skrzydle oddziały Grupy Operacyjnej gen. Lasockiego. 2 Dywizja Piechoty Legionów miała wykonać natarcie na miasto z północnego zachodu, a następnie miała ubezpieczyć Mińsk z kierunku Borysowa[4].

Po zajęciu Mińska 2 Dywizja Piechoty Legionów nacierała dalej w kierunku na Borysów i 18 sierpnia zajęła miasto[5][6]. Uchwyciła też obszerny przyczółek na wschodnim brzegu Berezyny, który stworzył podstawę wyjściową dla wielu wypadów na tyły Armii Czerwonej[7][8].

Walczące wojska

Jednostka
Dowódca
Podporządkowanie
II Rzeczpospolita Wojsko Polskie
2 Dywizja Piechoty Legionówpłk Henryk MinkiewiczFront Litewsko-Białoruski
2 pułk piechoty Legionówmjr Stanisław Tessaro2 DP Leg.
→ III/2 pułku piechoty Legionówkpt. Konstanty Orzechowskigrupa wypadowa
― 11/2 pułku piechoty Legionówppor. Wacław Spława-Neyman
― 12/2 pułku piechoty Legionów
Armia Czerwona
19 Mazowiecki pułk strzelców16 Armia

Wypad na Kobylszczyznę

W październiku 1919 przedmościa Borysowa broniły oddziały 2 Dywizji Piechoty Legionów. Dowódca dywizji płk Henryk Minkiewicz zarządził dokonanie wypadu na Kobylszczyznę. Jego celem było rozbicie koncentrujących się tam sowieckich oddziałów 18 Mazowieckiego pułku strzelców i zagarnięcie baterii artylerii[9].

Do wykonania wypadu wyznaczony został III batalion 2 pułku piechoty Legionów. Dowodzenie nad grupą wypadową objął dowódca III batalionu kpt. Konstanty Orzechowski. 17 października oddział, maszerując lasami, ominął ubezpieczenia nieprzyjaciela. Około południa idąca w szpicy 11 kompania ppor. Wacława Spławy-Neymana uderzyła na Kobylszczyznę od strony północnej, a trzy sekcje 12 kompanii od zachodniej. Równocześnie wydzielone sekcje zaatakowały pobliskie wioski: Podberezie i Sieliszcze. Napływające z różnych miejsc odgłosy strzelaniny sprawiały wrażenie, jakby w wypadzie brały udział znaczne siły polskie. Zaskoczony przeciwnik niemal nie stawiał oporu[10].

Bilans walk

Wypad na Kobylszczyznę zakończył się pełnym sukcesem Polaków. Nie odnotowano strat własnych, wzięto do niewoli 77 jeńców, zdobyto 2 działa i 2 ciężkie karabiny maszynowe[10][11].

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1919–1928).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.
A.Przybylski - Szkic nr 10.jpg
Ofensywa na Froncie Litewsko-Białoruskim; 1919 r. Adam Przybylski, Wojna Polska 1918 ― 1921; Szkic Nr 10.
Bitwa kobylszczyzna 1919.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wypad na Kobylszczyznę (27 października 1919)