Bitwa pod Kockiem (1863)

Bitwa pod Kockiem (1863)
— powstanie styczniowe —
Czas	25 grudnia 1863
Miejsce	Kock
Terytorium	Królestwo Kongresowe
Wynik	zwycięstwo Rosjan
Strony konfliktu
powstańcy styczniowi Imperium Rosyjskie
Dowódcy
gen. Michał Heydenreich, Lutyński, Pogorzelski, Grzymała
Siły
kilkuset powstańców 2 roty piechoty, 4 szwadrony ułanów, 200 kozaków, 50 dragonów, oddział rakietników
Straty
Wg danych strony polskiej 79 zabitych i rannych, 160 powstańców rozproszonych Wg danych strony polskiej około 70 zabitych
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904) miejsce bitwy
51°38′N 22°26′E/51,633333 22,433333

Bitwa pod Kockiem – bitwa stoczona 25 grudnia 1863 roku na ulicach Kocka przez uczestników powstania styczniowego przeciwko wojskom rosyjskim. Klęskę poniosły połączone oddziały z Lubelszczyzny dowodzone przez generała Michała Heydenreicha "Kruka".

W czasie bitwy generał został ranny, a tuż po jej zakończeniu część oddziałów poszła w rozsypkę. Ogółem w potyczce zginęło lub zostało rannych 79 powstańców, których mogiły znajdują się na miejscowym cmentarzu parafialnym. W księdze stanu cywilnego parafii Kock widnieją w sumie nazwiska 5 poległych i zmarłych od ran powstańców (w tym jeden francuski ochotnik - Henryk Dunquerque)^[1]. Po stronie rosyjskiej poległo około 70 żołnierzy^[2].

Po klęsce „Kruk” uciekł do Galicji, a jego miejsce zastąpił pułkownik Walery Wróblewski.

Odwet zaborców dosięgnął mieszkańców Kocka w 1870 roku - ukazem carskim odebrano Kockowi prawa miejskie^[2].

Przypisy

Bibliografia

Stefan Kieniewicz: Powstanie styczniowe. Warszawa: 1972, s. 682.

Marian B. Michalik: Kronika powstań polskich 1794-1944. Warszawa: Wydawnictwo Kronika, 1994, s. 247.

S. Zieliński, Bitwy i potyczki 1863-1864: na podstawie materiałów drukowanych i rękopiśmiennych Muzeum Narodowego w Rapperswilu, Rapperswill 1913, s. 76-77.