Bitwa pod Kolnem (1920)

Bitwa pod Kolnem
Wojna polsko-bolszewicka
Ilustracja
Czas26 sierpnia 1920
Miejscepod Kolnem
TerytoriumPolska
Przyczynaoperacja warszawska (pościg)
Wynikzwycięstwo Polaków
Strony konfliktu
 Polska Rosyjska FSRR
Siły
14 Dywizja Piechoty3 Korpus Kawalerii
brak współrzędnych
Adam Przybylski,
Wojna Polska 1918–1921[1]

Bitwa pod Kolnemwalki oddziałów polskiej 14 Dywizji Piechoty gen. Daniela Konarzewskiego z sowieckim 3 Korpusem Kawalerii Gaja Gaja w czasie pościgu prowadzonego w ramach operacji warszawskiej.

Sytuacja ogólna

4 lipca 1920 ruszyła II ofensywa sowieckiego Frontu Zachodniego pod hasłem: Na zachodzie ważą się losy wszechświatowej rewolucji – po trupie Polski wiedzie droga do wszechświatowego pożaru... Na Wilno – Mińsk – Warszawę – marsz![2][3]. W pierwszej dekadzie lipca przełamany został front polski nad Autą, a wojska Frontu Północno-Wschodniego gen. Stanisława Szeptyckiego cofały się pod naporem ofensywy czerwonoarmistów Michaiła Tuchaczewskiego[4][5]. Kolejne próby zatrzymania wojsk sowieckich prących na zachód nie przynosiły spodziewanych rezultatów. Obchodzący ugrupowanie obronne od północy 3 Korpus Kawalerii Gaja wymuszał dalszy odwrót wojsk polskich[6]. Tempo natarcia wojsk sowieckich, jak na owe czasy, wydawało się oszałamiające i wynosiło ok. 20–30 km na dobę[7]. Wojsko Polskie traciło kolejno „linię dawnych okopów niemieckich”, linię Niemna i Szczary[8], czy wreszcie linię Bugu[9][10][11]. Wojska polskie cofały się nadal, a kolejną naturalną przeszkodą terenową dogodną do powstrzymania sowieckiej ofensywy była Wisła[12]. W godzinach wieczornych 6 sierpnia Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego wydało rozkaz do przegrupowania i reorganizacji wojsk[13].

16 sierpnia ruszyła kontrofensywa znad Wieprza[14]. Zmieniło to radykalnie losy wojny. Od tego momentu Wojsko Polskie było w permanentnej ofensywie[15].

Walki pod Kolnem

Maszerująca w zwycięskim pochodzie znad Wieprza 14 Wielkopolska Dywizja Piechoty 25 sierpnia zajęła Kolno i zorganizowała pozycje obronne frontem na zachód, oczekując nadejścia cofającego się znad dolnej Wisły 3 Korpusu Kawalerii Gaja. Swoje prawe skrzydło oparła o granicę pruską. Na lewym współdziałała z 15 Dywizją Piechoty gen. Władysława Junga. O świcie 26 sierpnia pod Kolno podeszły wyczerpane walką o przełamanie kolejnych pierścieni polskiego okrążenia oddziały sowieckiej kawalerii[16].

W sowieckich szeregach panowało przygnębienie. Trzy pułki 10 Dywizji Kawalerii nie podjęły walki z polską jazdą płk. Gustawa Dreszera i samowolnie przekroczyły granicę pruską. Uczynił to także komisarz korpusu Pustnow. Jednak dowódca sowieckiego korpusu komkor. Gaja Dmitrijewicz Gaj zdecydował się walczyć. Słabszą moralnie 10 Dywizję Kawalerii przeznaczył do osłony tyłów korpusu, a spieszonej 15 Dywizji Kawalerii nakazał uderzyć na Kolno. Dysponująca tylko siedmioma działami, z zapasem czterdziestu pocisków, artyleria korpusu wsparła nacierające oddziały. Czerwonoarmiści kilkakrotnie próbowali bezskutecznie przełamać obronę 14 Dywizji Piechoty. Poległo wielu sowieckich dowódców i komisarzy. W jednym z pułków wybuchła panika, a jego żołnierze samowolnie opuścili pole bitwy i przeszli do Prus Wschodnich. Widmo klęski spowodowało, że Gaja Gaj wydał rozkaz przejścia swoich wszystkich swoich oddziałów na terytorium Prus. Pułki 15 Dywizji Kawalerii przekroczyły granicę pod ogniem polskiej artylerii z rozwiniętymi sztandarami[16].

Bilans walk

Bitwa pod Kolnem była ostatnim starciem zbrojnym osławionego w lipcowych bojach 3 Korpusu Kawalerii Gaja Gaja. Internowani w Prusach Wschodnich czerwonoarmiści w dużej części powrócili do Rosji i wzięli jeszcze udział w wojnie. Jednak do chwili zawarcia rozejmu nie odtworzono jednostek korpusu, a pozbawiony silnego związku kawalerii Front Zachodni Michaiła Tuchaczewskiego nie był w stanie powstrzymać naporu wojsk polskich w kampanii jesiennej[16].

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1919–1928).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.
A.Przybylski - Szkic nr 27.jpg
Pościg 18 – 25 sierpnia 1920. Adam Przybylski, Wojna Polska 1918 ― 1921; Szkic Nr 27.
Bitwa kolno 1920.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bitwa pod Kolnem (26 sierpnia 1920)