Bitwa pod Korosteniem (IV 1920)

Bitwa pod Korosteniem
— Wojna polsko-bolszewicka —
Czas	25–27 kwietnia 1920
Miejsce	pod Korosteniem
Terytorium	Ukraińska Republika Ludowa
Przyczyna	wyprawa kijowska
Wynik	zwycięstwo Polaków
Strony konfliktu
Polska  Rosyjska FSRR
Dowódcy
Leonard Skierski Józef Rybak
Siły
4 Dywizja Piechoty grupa płk. Rybaka 7 Dywizja Strzelców 47 Dywizja Strzelców
brak współrzędnych

Adam Przybylski,
Wojna Polska 1918–1921^[1]

Bitwa pod Korosteniem – walki polskiej 4 Dywizji Piechoty i grupy płk. Józefa Rybaka z sowieckimi 7. i 47 Dywizją Strzelców toczone w okresie operacji kijowskiej w czasie wojny polsko-bolszewickiej.

Sytuacja ogólna

25 kwietnia rozpoczęła się polska ofensywa na Ukrainie^[2][3]. Zgrupowane na froncie od Starej Uszycy nad Dniestrem po Prypeć trzy polskie armie uderzyły na wschód. 3 Armia marsz. Józefa Piłsudskiego wydzieliła ze swoich sił grupę operacyjną gen. Edwarda Rydza-Śmigłego, która uderzając po obu stronach szosy Zwiahel - Żytomierz, na froncie szerokości 60 km parła na Kijów^[4][5]. Między lewym skrzydłem grupy gen. Rydza-Śmigłego a Prypecią zajmowała stanowiska 4 Dywizja Piechoty oraz grupa płk. Rybaka^[6]. Zadanie tych sił polegało na szybkim opanowaniu Owrucza, Korostenia i Malina^[7].

Polski plan ofensywy przewidywał szybkie opanowanie przez wydzielone grupy wojsk trzech ważnych węzłów komunikacyjnych na tyłach nieprzyjaciela: Żytomierza, Korostenia i Koziatyna. Oczekiwano, że akcja zdezorganizuje zaplecze frontu sowieckiego i uniemożliwi przeciwnikowi prowadzenie skutecznej obrony^[8].

Walki o Korosteń

Do opanowania Korostenia wyznaczona została 4 Dywizja Piechoty. Miała ona nacierać czołowo z rejonu Olewska i Emilczyna w kierunku wschodnim^[8]. Jednocześnie grupa płk. Józefa Rybaka uderzyła na Malin i Teterew z zadaniem oskrzydlenia miejscowości od wschodu i odcięcia odwrotu za Dniepr oddziałom nieprzyjaciela zgrupowanym na zachód od Korostenia^[9]. 25 kwietnia o świcie 4 Dywizja Piechoty i oddziały grupy płk. Jana Rybaka przeszły do natarcia. 4 DP zdobyła Korosteń, a grupa płk. Rybaka Malin i Teterew. Pozostająca kilka dni w Korosteniu 14 DP zmniejszyła nacisk na cofającą się sowiecka 7 Dywizję Strzelców. Ta natychmiast wykorzystała sytuację, przerwała pod Malinem obronę 7 Brygady Jazdy i, mimo znacznych strat, przebiła się na wschód.

Nie udało się to 47 Dywizji Strzelców, która została rozbita pod Teterewem^[10].

Bilans walk

W rejonie Korostenia i Malina Polacy odnieśli spektakularne zwycięstwo. Wzięto około 12 000 jeńców, zdobyto kilkanaście dział, 52 parowozy i przeszło 1500 wagonów. Zdobyty tabor kolejowy pozwolił w następnych tygodniach zorganizować transport z zaopatrzeniem dla oddziałów polskich 2. i 3 Armii, walczących na Ukrainie^[10].

Przypisy

Bibliografia

• Janusz Cisek, Konrad Paduszek, Tadeusz Rawski: Wojna polsko-sowiecka 1919–1921. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2010.
• Tadeusz Kutrzeba: Wyprawa kijowska 1920 roku. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1937.
• Janusz Odziemkowski: Leksykon bitew polskich 1914 – 1920. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-85621-46-6.
• Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
• Juliusz S. Tym: Operacja zaczepna Wojska Polskiego na Ukrainie (25 kwietnia – 11 maja 1920). Szczecin: Instytut Pamięci Narodowej. Oddział w Szczecinie, 2020.
• Wiesław Wysocki (red.): Szlakiem oręża polskiego; vademecum miejsc walk i budowli obronnych. T. 2, „Poza granicami współczesnej Polski”. Warszawa: Wydawnictwo „Gamb”, 2005. ISBN 83-7399-050-X.