Bitwa pod Korosteniem (VI 1920)

Bitwa pod Korosteniem
Wojna polsko-bolszewicka
Czas14–18 czerwca 1920
Miejscepod Korosteniem
TerytoriumUkraińska Republika Ludowa
Przyczynaofensywa Frontu Płd.-Zach.
Wynikzwycięstwo Polaków
Strony konfliktu
 Polska Rosyjska FSRR
brak współrzędnych
Adam Przybylski,
Wojna Polska 1918–1921[1]
Gen. Tadeusz Kutrzeba
Wyprawa kijowska 1920 roku[2]
Walki pod Korosteniem
Mieczysław Biernacki,
Działania armji konnej Budiennego w kampanji polsko-rosyjskiej 1920 r. [3]
Mieczysław Biernacki,
Działania armji konnej Budiennego w kampanji polsko-rosyjskiej 1920 r. [3]

Bitwa pod Korosteniem – walki polskiej 3 Armii gen. Edwarda Rydza-Śmigłego z sowiecką 12 Armią toczone w okresie ofensywy Frontu Południowo-Zachodniego w czasie wojny polsko-bolszewickiej.

Sytuacja ogólna

Po spektakularnym sukcesie wojsk polskich na Ukrainie i zajęciu 7 maja 1920 Kijowa, front ustabilizował się na linii od Prypeci, wzdłuż Dniepru, przez Białą Cerkiew, Skwirę, Lipowiec, Bracław, Wapniarkę do Jarugi nad Dniestrem[4][5][6].

Armia Czerwona wykorzystała zastój na reorganizację sił i przygotowanie ofensywy. W rejon działań przybyła 1 Armia Konna Siemiona Budionnego. 26 maja rozpoczęła się sowiecka ofensywa na Ukrainie, a już 5 czerwca trzy dywizje sowieckiej 1 Armii Konnej przełamały trwale polski front na odcinku obrony grupy gen. Jana Sawickiego [7][8].

Sowiecki plan kontrofensywy na Ukrainie przewidywał odcięcie odwrotu polskiej 3 Armii zgrupowanej w rejonie Kijowa, poprzez opanowanie Korostenia siłami 12 Armii oraz Koziatyna i Żytomierza przez 1 Armię Konną Siemiona Budionnego[9].

Walki pod Korosteniem

11 i 12 czerwca główne siły 3 Armii przebiły się przez pierścień okrążenia pod Borodzianką[10].

Gen. Rydz-Śmigły wyznaczył na 14 czerwca związkom taktycznym następujące marszruty: 1 Dywizja Piechoty Legionów maszerować miała po trasie Makalewicze - Malin, 6 Dywizja Piechoty na Wyszewicze - Janówka, 7 DP na Radomyśl - Gorbylewo, a Grupa płk. Rybaka maszerować miała w kierunku Borodzianka - Kuchary[11].

Sowieci zdecydowali się zatrzymać cofającą się polską armię pod Korosteniem. W tym celu skierowano tam grupę wojsk w składzie 4. i 14 Dywizja Kawalerii, pod wspólnym dowództwem Klementa Woroszyłowa. Ich zadaniem było ostateczne rozbicie polskiej 3 Armii. Nie czekając na sowieckie natarcie, dowódca 3 Armii nakazał 7 Dywizji Piechoty uderzyć na wroga. Zaskoczona pod Horbulewem i Torczynem 4 Dywizja Kawalerii poniosła duże straty[9].

18 czerwca 7 Dywizja Piechoty obsadziła Korosteń[9].

Bilans walk

W okresie międzywojennym odejście 3 Armii spod Kijowa, w tym bitwę pod Korosteniem, zarówno w Polsce jak i w ZSRR podawano w taktyce i sztuce operacyjnej jako przykład wzorowo przeprowadzonego odwrotu[12].

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1919–1928).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.
A.Przybylski - Szkic nr 18.jpg
Ofensywa rosyjska na Ukrainie i odwrót 3 Armii polskiej. Adam Przybylski, Wojna Polska 1918 ― 1921; Szkic Nr 18.
M.Biernacki - Działania konarmii - Szkic Nr 10 - 16 - 18 czerwca 1920.png
Mieczysław Biernacki (oprac.), Działania armji konnej Budiennego w kampanii polsko - rosyjskiej 1920 r. 26 V – 20 VI 1920, Wojskowy Instytut Naukowo – Wydawniczy, Warszawa 1924. Szkic Nr 10: Położenie 16, 17 i 18.VI.1920 r.
T.Kutrzeba - Front ukraiński 13 czerwca 1920.jpg
Gen. Tadeusz Kutrzeba, "Wyprawa kijowska 1920 roku". Załącznik 8: Położenie na froncie ukraińskim dnia 13 czerwca 1920 wieczorem i dalsze zamiary
M.Biernacki - Działania konarmii - Szkic Nr 9 - 14 i 15 czerwca 1920.png
Mieczysław Biernacki (oprac.), Działania armji konnej Budiennego w kampanii polsko - rosyjskiej 1920 r. 26 V – 20 VI 1920, Wojskowy Instytut Naukowo – Wydawniczy, Warszawa 1924. Szkic Nr 9: Położenie 14 i 15.VI.1920 r.