Bitwa pod Krzywosądzem
powstanie styczniowe | |||
Grób powstańców styczniowych poległych w bitwie pod Krzywosądzem w Dobrem | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | w pobliżu Krzywosądza | ||
Terytorium | |||
Wynik | klęska powstańców | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
52°42′13″N 18°35′08″E/52,703611 18,585556 |
Bitwa pod Krzywosądzem – jedno ze starć powstania styczniowego, które miało miejsce 19 lutego 1863 roku[1].
Przebieg
Przygotowania
19 stycznia Tymczasowy Rząd Narodowy ogłosił przebywającego w Paryżu Ludwika Mierosławskiego dyktatorem[a][2]. Przygotowania do powstania Mierosławski rozpoczął w Bydgoszczy[3], o czym wspomina w swoim pamiętniku polski działacz narodowy zaboru pruskiego Natalis Sulerzyski[b]. Głównodowodzący miał się połączyć ze zorganizowanymi już oddziałami powstańczymi po przekroczeniu granicy[4].
Bitwa
Z 17 na 18 lutego stacjonujący we Włocławku oddział wojsk rosyjskich pod dowództwem płk. Jurija Iwanowicza Szyldera-Szuldnera powiadomiony został o koncentracji oddziałów partyzanckich pod wodzą Mierosławskiego we wsi Niszczewy na Kujawach. W tej sytuacji żołnierzy natychmiast przetransportowano do Służewa w celu połączenia z pogranicznikami[5]. Następnego dnia Rosjanie w sile tysiąca ludzi z kilkoma działami uderzyli na źle uzbrojony i znajdujący się dopiero w trakcie koncentracji oddział Mierosławskiego. Po utrzymaniu swoich pozycji przez kilka godzin Polacy zostali zmuszeni do odwrotu[6][7], a bitwa ostatecznie zakończyła się w sąsiednim Dobrem zwycięstwem Rosjan[8]. Wśród zabitych byli m.in. student politechniki w Liège Jan Wasiłowski[9] – brat Marii Konopnickiej[c] oraz Stanisław Gay – syn architekta Jakuba Gaya. Poległych powstańców pochowano w Krzywosądzu i Dobrem[11].
Skutki
Mierosławski wycofał się w kierunku Radziejowa, gdzie połączył się z oddziałem powstańczym Kazimierza Mielęckiego[3]. 21 lutego doszło do kolejnej przegranej przez Mierosławskiego bitwy pod Nową Wsią, która zmusiła go do złożenia dyktatury i wyjazdu do Paryża[2].
Zobacz też
- Kosowóz Mierosławskiego
Uwagi
- ↑ Stał się nim de facto po przekroczeniu granicy prusko-rosyjskiej 17 lutego.
- ↑ ”(...) W tym czasie przybywa do mnie z Paryża Kurzyna, wysłannik Mierosławskiego, z doniesieniem, że ten jest mianowany przez Rząd Narodowy naczelnikiem powstania, że jenerał przybędzie do Bydgoszczy i mnie zapytuje czy go nie zechcę nad granicę przewieźć...” s. 236[4].
- ↑ „Jedyny brat zginął w pierwszej bitwie pod Krzywosądzą, przeszedłszy z Liège, z partią Mierosławskiego”[10] pisała poetka.
Przypisy
- ↑ Powstanie styczniowe (11.06.1860 – 23.05.1865). www.muzeumwp.pl. [dostęp 2013-01-10].
- ↑ a b Stefan Kieniewicz: Powstanie styczniowe. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 36-41, seria: Dzieje Narodu i Państwa Polskiego. ISBN 83-03-02058-7.
- ↑ a b Stanisław Myśliborski-Wołowski: Rejencja bydgoska a powstanie styczniowe. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1975, s. 104-105.
- ↑ a b Natalis Sulerzyski: Pamiętnik Natalisa Sulerzyskiego byłego posła ziemi pruskiej na Sejm Berliński. Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2013-01-10].
- ↑ Korespondencja redakcyjna. Z Kujaw. „Dziennik Poznański”. nr 44, s. 2, 24 lutego 1863.Sprawdź autora:1.
- ↑ Korespondencja redakcyjna. Królestwo Polskie, Warszawa. „Dziennik Poznański”. nr 46, s. 2, 26 lutego 1863.Sprawdź autora:1.
- ↑ Korespondencja redakcyjna. Z Królestwa. „Dziennik Poznański”. nr 48, s. 2, 28 lutego 1863.Sprawdź autora:1.
- ↑ Bogusław Bogucki: Bitwa pod Krzywosądzą (1863). www.kohr.kujawsko-pomorskie.pl. [dostęp 2013-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-06)].
- ↑ Bronisław Wojciechowski: Z Kroczowa i Konopnicy Konopniccy herbu Jastrzębiec : dzieje rodu. Warszawa, Łomianki: Zbigniew Damec, 1984, s. 58. OCLC 169863744.
- ↑ Patrycja Gorzycka. Historia i zabytki Krzywosądzy. „Kujawy i Pomorze. Dwumiesięcznik turystyczno-krajoznawczy.”. nr 2(5), s. 16, 2007. Sejmik prezesów PTTK Województwa Kujawsko-Pomorskiego. ISSN 1507-1960. [zarchiwizowane z adresu].
- ↑ Marzanna Woźniak: Historia gminy Dobre. www.ugdobre.pl. [dostęp 2013-01-10].
Bibliografia
- Stefan Kieniewicz: Powstanie styczniowe. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 36-41, seria: Dzieje Narodu i Państwa Polskiego. ISBN 83-03-02058-7.
- Stanisław Myśliborski-Wołowski: Rejencja bydgoska a powstanie styczniowe. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1975, s. 104-105.
- Natalis Sulerzyski: Pamiętnik Natalisa Sulerzyskiego byłego posła ziemi pruskiej na Sejm Berliński. Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2013-01-10].
Linki zewnętrzne
- Powstanie styczniowe. www.muzeumwp.pl. [dostęp 2013-01-10].
- Dziennik Poznański. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2013-01-10].
- Biblioteka Warszawska 1914 Tom III Śląska Biblioteka Cyfrowa [1] .
Media użyte na tej stronie
Symbol miejsca bitwy do legendy mapy
Autor: Bosyantek, Licencja: CC BY-SA 3.0
Epitafium Alfonsa Mauersbergera powstańca styczniowego. Kościół parafialny WNMP w Krzywosądzy, Kujawsko-Pomorskie.
Autor: Paweł Ziemian, Licencja: CC BY-SA 3.0
Mapa lokalizacyjna Królestwa Polskiego (wg mapy z 1904)
- N: 56.00° N
- S: 49.50° N
- W: 16,09° E
- E: 25.34° E
Autor: Bosyantek, Licencja: CC BY-SA 3.0
Kwatera Powstańców Styczniowych poległych w bitwie pod Krzywosądzą, Dobre, Kujawsko-Pomorskie.