Bitwa pod Ladami
| Wojna polsko-bolszewicka | |||
 | |||
| Czas | 10 lipca 1920 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna | ofensywa Frontu Zachodniego | ||
| Wynik | zwycięstwo Polaków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
Bitwa pod Ladami – walki polskiego 16 pułku piechoty mjr. Karola Weissa de Helmenau z oddziałami sowieckiej 17 Dywizji Strzelców w czasie lipcowej ofensywy Frontu Zachodniego Michaiła Tuchaczewskiego w okresie wojny polsko-bolszewickiej.
Sytuacja ogólna
W pierwszej dekadzie lipca przełamany został front polski nad Autą, a wojska Frontu Północno-Wschodniego gen. Stanisława Szeptyckiego cofały się pod naporem ofensywy Michaiła Tuchaczewskiego[4]. W nocy z 6 na 7 lipca sforsowała Berezynę sowiecka 16 Armia Nikołaja Sołłohuba i nacierała na zachód wiążąc walką wojska polskiej 4 Armii i Grupy Poleskiej gen. Władysława Sikorskiego[5][6]. Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego nakazało powstrzymanie wojsk sowieckiego Frontu Zachodniego na linii „dawnych okopów niemieckich” z okresu I wojny światowej[3].
Walki pod Ladami
Po zwycięskiej walce pod Hrebionką 16 pułk piechoty kontynuował odwrót w kierunku Świsłoczy[2]. Na czele kolumny maszerował pluton saperów[7].
W tym czasie sowiecka 17 Dywizja Strzelców realizując pościg równoległy, wyprzedziła polski pułk i pod Ladami odcięła Polakom drogę odwrotu. 16 pułk piechoty musiał się przebijać. W walce wzięli udział wszyscy żołnierze pułku, łącznie z taborytami. Kilkakrotnie dochodziło do walki „na bagnety”. Towarzysząca pułkowi 1 i 6 bateria 4 pułku artylerii polowej z odkrytych stanowisk ogniowych prowadziła skuteczny ogień do sowieckich tyralier i stanowisk broni maszynowej. Około 18:00 16 pułk piechoty opanował Lady i wspólnie z artylerzystami kontynuował nadal odwrót w nakazanym kierunku[2][7].
Uwagi
Przypisy
- ↑ Lady, mko, powiat ihumeński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 62. Obecnie Ljady (biał. Ляды), ok. 5 km na północny wschód od osiedla Śmiłowicze
- ↑ a b c Odziemkowski 2004 ↓, s. 219.
- ↑ a b Odziemkowski 2004 ↓, s. 277.
- ↑ Cisek, Paduszek i Rawski 2010 ↓, s. 49.
- ↑ Przybylski 1932 ↓, s. 159.
- ↑ Odziemkowski 2013 ↓, s. 62.
- ↑ a b Znamirowski 1928 ↓, s. 19.
Bibliografia
- Janusz Cisek, Konrad Paduszek, Tadeusz Rawski: Wojna polsko-sowiecka 1919–1921. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2010.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919–1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
- Józef Piłsudski, Michaił Tuchaczewski: „Rok 1920”. „Pochód za Wisłę”. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1989. ISBN 83-218-0777-1.
- Wiesław Wysocki (red.): Szlakiem oręża polskiego; vademecum miejsc walk i budowli obronnych. T. 2, poza granicami współczesnej Polski. Warszawa: Wydawnictwo „Gamb”, 2005. ISBN 83-7399-050-X.
- Franciszek Znamirowski: Zarys historii wojennej 16-go pułku piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.
.svg)