Bitwa pod Leuze

Ten artykuł od 2021-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bitwa pod Leuze

wojna palatynacka
Bitwa pod Leuze, obraz Josepha Parrocela
Czas	18 września 1691
Miejsce	Leuze, prowincja Hainaut
Terytorium	Belgia
Wynik	zdecydowane zwycięstwo Francji
Strony konfliktu
Francja Anglia Holandia
Dowódcy
marszałek Luxembourg książę Waldeck
Siły
28 szwadronów 72 szwadrony
Straty
400 zabitych i rannych 1 500 – 2 000 zabitych i rannych
Położenie na mapie Belgii miejsce bitwy
50°36′N 3°37′E/50,600000 3,616667

Bitwa pod Leuze – starcie zbrojne, które miało miejsce 18 września 1691. Bitwa zakończyła się zwycięstwem wojsk francuskich.

Marszałek Luxembourg został poinformowany, że Wilhelm III Orański wyjechał do Anglii w przekonaniu, że kampania roku 1691 dobiega już końca. Doszła także do niego wiadomość, że obowiązki Wilhelma Orańskiego przejął Waldeck i że rozpoczął on już przygotowania leży zimowych dla swych wojsk. Luxembourg był blisko Tournai i wysłał rekonesans pod Marsilly, skąd dowiedział się, że główna część armii sprzymierzonych (Anglicy i Holendrzy) odeszła, zostawiając pod Leuze kawalerię (72 szwadrony), jako straż tylną. Luxembourg działał błyskawicznie. Wysłał oddziały rozpoznawcze, aby śledziły ruchy głównych sił nieprzyjaciela, a sam ze szwadronami jazdy Villarsa (28 szwadronów) zaatakował niespodziewanie kawalerię nieprzyjaciela. Francuska kawaleria ruszyła do szarży na białą broń. Kawaleria sprzymierzonych miała przewagę liczebną, lecz z powodu zaskoczenia i braku miejsca nie mogła manewrować. Bitwa trwała tylko 2 godziny i skończyła się całkowitym zwycięstwem Francuzów. Uciekające resztki kawalerii sprzymierzonych ocaliły oddziały wysłane na pomoc przez zaalarmowanego Waldecka. Wódz francuski Luxembourg zaangażował się w walkę do tego stopnia, że walczył na białą broń osobiście. Straty francuskie wyniosły 400 zabitych i rannych, sprzymierzeni natomiast stracili 1 500 – 2 000 zabitych i rannych.