Bitwa pod Lomnicami

Bitwa pod Lomnicami – starcie zbrojne, które miało miejsce 9 listopada 1618 roku, we wstępnej fazie wojny trzydziestoletniej. W bitwie uczestniczyła katolicka armia Karola Bonawentury de Longueval, hrabiego de Bucquoy i protestanckie wojska hr. Jindřicha Matyáša Thurna.

23 maja 1618 roku protestancka szlachta czeska zdetronizowała króla Macieja, wyrzucając z okien zamku na Hradczanach wysłanników austriackiego władcy w akcie znanym w historii jako defenestracja praska. Natychmiast powstał dyrektoriat, a na czele armii stanął hrabia Thurn.

Katolicka armia maszerowała na Pragę, ale wojska protestanckie zablokowały ją na przeciąg kilku tygodni w pobliżu miejscowości Čáslav. Kłopoty z zaopatrzeniem i choroby zmusiły Buqouya do wycofania. Thurn podążał jego tropem i wydał mu bitwę na polach miejscowości Lomnice nad Lužnicí w południowych Czechach. Część armii katolickiej znalazła się na grobli pomiędzy dwoma stawami rybnymi i poniosła znaczne straty od ognia artyleryjskiego.

Bucquoy stracił co najmniej 1500 ludzi i opuścił Czechy. Thurn nie zdecydował się na pościg i zaprzepaścił okazję ostatecznego zniszczenia sił przeciwnika.

Bibliografia

• Jitka Lenková i Václav Pavlík: Nejdůležitější bitvy v Českých dějinách.
• MilošM. Pojar MilošM., Jindřich Matyáš Thurn - muž činu, Praha: Ivo Železný, 1998, ISBN 80-237-3560-8, OCLC 830251663 .