Bitwa pod Lugdunum

Bitwa pod Lugdunum
— Wojna Septymiusza Sewera z Klodiuszem Albinem 195–197 —
(c) Classical Numismatic Group, Inc. http://www.cngcoins.com, CC-BY-SA-3.0 Moneta z wizerunkiem Klodiusza Albina
Czas	197 n.e.
Miejsce	Lugdunum (Lyon)
Terytorium	Galia
Wynik	zwycięstwo wojsk Sewera
Strony konfliktu
wojska Septymiusza Sewera wojska Klodiusza Albina
Dowódcy
Septymiusz Sewer, Letus Klodiusz Albin
Siły
60 000 70 000–90 000
Straty
nieznane wysokie
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
45,759722°N 4,819444°E/45,759722 4,819444

Bitwa pod Lugdunum – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 197 n.e. w czasie wojny domowej w Imperium Rzymskim pomiędzy Septymiuszem Sewerem a Klodiuszem Albinem.

W roku 195 doszło do wojny pomiędzy Septymiuszem Sewerem a Klodiuszem Albinem. W styczniu 196 Albin na czele 3 legionów z Brytanii przeprawił się do Galii, zakładając obóz w mieście Lugdunum (obecnie Lyon). Wkrótce na stronę Albina przeszły wojska z Hiszpanii oraz Zajordanii. Armia Sewera tymczasem podążyła na zachód w kierunku Viminacium. Latem 196 siły te dotarły na tereny Galii. Do starcia obu armii doszło następnego roku w okolicy miasta Lugdunum^[1].

Wojska Albina liczyły 60 000 ludzi, przeciwnik dysponował liczniejszym wojskiem w liczbie 70 000–90 000 żołnierzy. Bitwa była zacięta i początkowo żadna ze stron nie odnosiła sukcesu. W centrum przewagę uzyskali żołnierze Albina, którzy zepchnęli przeciwnika, zmuszając nawet do ucieczki konno samego Sewera. Ten uciekając przed pogonią spadł z konia, nie został jednak rozpoznany. Gdy wydawało się już, że zwycięstwo przypadnie legionistom Albina, pojawiły się posiłki Sewera dowodzone przez Letusa, które uderzyły z flanki. Wzmocnione nieoczekiwanie świeżymi siłami oddziały Sewera w centrum, ponownie zaatakowały zmuszając wojsko Albina do ucieczki. Wkrótce pościg za uciekającym wrogiem przekształcił się w prawdziwą rzeź. Ludzie Sewera wtargnęli do miasta, które ograbiono i spalono. Pojmanemu Albinusowi odcięto głowę, po czym zaniesiono ją Sewerowi. Według innej wersji Albin popełnił samobójstwo. Jego ciało rzucono psom na pożarcie, a głowę odesłano do Rzymu. Zwolenników Albina skazano na śmierć, konfiskując ich majątki. W czerwcu 197 Sewer wkroczył triumfalnie do Rzymu, a jego dynastia panowała w państwie przez najbliższe 38 lat^[2][3].

Przypisy

Bibliografia

Źródła

• Herodian: Historia Cesarstwa Rzymskiego. Wrocław, Warszawa: Zakład Narodowy im. Ossolińskich i De Agostini, 2004, seria: Arcydzieła Kultury Antycznej. ISBN 83-7316-826-5.

Opracowania

• Daniel Gazda: Wojny domowe w Imperium Rzymskim. Warszawa: Bellona, 2008. ISBN 978-83-11-11325-1.