Bitwa pod Marangą

Bitwa pod Marangą (Samarrą)
— Wojny rzymsko-sasanidzkie Kampania Juliana II Apostaty przeciwko Persji 361–363 || style="text-align:left; vertical-align: middle;" | —
Rejon Samarry
Czas	22 czerwca 363
Miejsce	Samarra, Mezopotamia
Terytorium	Irak
Wynik	strategiczne zwycięstwo Rzymian
Strony konfliktu
Imperium Rzymskie Sasanidzi
Dowódcy
Julian II Apostata
Siły
35 000 zbliżone do rzymskich
Straty
niewielkie wysokie
brak współrzędnych

Bitwa pod Marangą (zwana też bitwą pod Samarrą) – starcie zbrojne, które miało miejsce dnia 22 czerwca 363 r. w trakcie wojen rzymsko-perskich (Kampania perska Juliana II Apostaty).

Po zwycięskiej bitwie pod Ktezyfontem wojska rzymskie pod wodzą Juliana II Apostaty skierowały się w głąb państwa perskiego. Persowie zmuszeni zostali do zmiany taktyki i wciągania przeciwnika na swoje terytorium, gdzie toczyli z nim liczne potyczki. Dnia 22 czerwca 363 r. pod wioską Maranga (pomiędzy Ktezyfontem a Samarrą) Rzymianie starli się z wielką armią perską, którą dowodzili synowie króla Szapura II. Wojska rzymskie ustawione zostały w półksiężyc. Julian wydał rozkaz do natychmiastowego ataku, chcąc uniknąć strat zadanych przez łuczników perskich. Po wyparciu łuczników z pola walki, Rzymianie zaatakowali kawalerię przeciwnika, która pozbawiona wsparcia łuczników wycofała się pod osłoną strzał. Rzymianie nie podjęli pościgu, uniemożliwił im to ogromny upał. Straty obu stron nie są znane. Poległo niewielu Rzymian i znaczna liczba Persów. Kilka dni później w trakcie jednej z potyczek śmierć poniósł cesarz Julian^[1]. W konsekwencji w lipcu zawarto Persją porozumienie pokojowe korzystne dla Persów.

Przypisy

Bibliografia

• Tomasz Szeląg: Bitwa pod Adrianopolem, 9 sierpnia 378, wyd. Inforteditions, Zabrze 2006.