Bitwa pod Martynowem (1699)

II Bitwa pod Martynowem.

Zimą 1699 roku Tatarzy budziaccy pod dowództwem Gazi Gereja w sile kilku tysięcy ordyńców po raz ostatni dokonali wielkiego najazdu na terytorium Rzeczypospolitej. Podczas tego najazdu 21 lutego 1699 r. na przeprawie przez Dniestr pod Martynowem doszło do starcia sił polskich z częścią sił tatarskich. 6 chorągwi polskich w sile około 600 żołnierzy uderzyło na Tatarów, jednak ci odparli Polaków, zadali im spore straty i wzięli jeńców. Nie niepokojeni dalej Tatarzy odeszli wraz ze zdobytym jasyrem[1].

Bitwa ta jest całkowicie nieznana w naszej historiografii. Już współcześni woleli milczeć na ten temat nie przynoszący chluby polskiemu orężowi[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Andrzej Gliwa, Straty materialne i demograficzne na terenie ziemi przemyskiej po ostatnim napadzie tatarskim w 1699 roku, w „Prace Historyczno-archiwalne”. T. IX. Rzeszów 2000, s. 70.
  2. ↑ AGAD, APP, sygn. 55, t. I, s. 263; sygn. 163, t. I, s. 307, s. 264.