Bitwa pod Neerwinden (1793)

Bitwa pod Neerwinden

Wojna Francji z pierwszą koalicją
Czas	18 marca 1793
Miejsce	Neerwinden
Terytorium	Belgia
Wynik	zwycięstwo Austriaków
Strony konfliktu
Francja Austria
Dowódcy
Charles François Dumouriez Fryderyk Sasko-Koburski
Siły
39 000[1] żołnierzy 45 000[2] żołnierzy
Straty
4 000 żołnierzy 2 000 żołnierzy
Położenie na mapie Belgii miejsce bitwy
50°46′00,1200″N 5°03′00,0000″E/50,766700 5,050000

Bitwa pod Neerwinden – starcie zbrojne, które miało miejsce 18 marca 1793 roku podczas wojny Francji z pierwszą koalicją.

Bitwa zakończyła się zwycięstwem armii austriackiej dowodzonej przez księcia Fryderyka Sasko-Koburskiego nad wojskami francuskimi Charlesa Dumourieza. Po bitwie Belgia ponownie przeszła pod panowanie austriackie.

Bitwa ostatecznie zakończyła operację Dumorieza, której celem było opanowanie Niderlandów i stała się jednocześnie wstępem do inwazji sprzymierzonych na Francję.

Bitwa

Austriacy (45 000^[2] żołnierzy) pod wodzą księcia Sasko-Koburskiego, maszerując z Maastricht w kierunku Brukseli, natknęli się 15 marca pod Tienen na czołowe oddziały koncentrującej się w pośpiechu armii francuskiej (39 000^[1] żołnierzy). Armia austriacka zajęła pozycje między Neerwinden a Neerlanden.

18 marca, po krótkim wstępnym starciu książę Koburski cofnął trochę swe siły, po czym przegrupował armię wydłużając jej front od Racour do Dormael, przeciwdziałając w ten sposób oskrzydlającym manewrom prowadzonym przez Francuzów od strony Tienen.

Dumouriez zamierzał uderzyć na centrum i lewe skrzydło armii austriackiej, po czym zająć Neerwinden. Austriacy podejrzewali, że Francuzi natrą na ich prawo skrzydło i po jego wzmocnieniu sami ruszyli do ataku, który przyniósł im sukces. Francuzi natomiast na początku wyparli austriackie lewe skrzydło z Tirlemont, jednak wkrótce i tutaj zostali odparci. Pokonana armia francuska przystąpiła do odwrotu, natomiast Austriacy nie podjęli pościgu.

W toku walk toczonych w obrębie wsi entuzjazm żołnierzy francuskich rekompensował ich nie najlepsze wyszkolenie i brak dyscypliny, jednak walki toczyły się głównie na otwartym terenie, gdzie przewagę uzyskały regularne oddziały austriackie złożone przeważnie z weteranów. W tych warunkach Dumouriez nie był w stanie powtórzyć sukcesu spod Jemappes.

W bitwie Austriacy stracili 2 000 żołnierzy, a Francuzi 4 000 żołnierzy. Dzięki odniesionemu zwycięstwu Austriacy opanowali całą Belgię.

Przypisy

Literatura

• 1911 Encyclopædia Britannica
• Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2

Linki zewnętrzne

• Armia francuska 1600-1900 (ang.)