Bitwa pod Pjongjangiem

Bitwa pod Pjongjangiem

Wojna chińsko-japońska (1894–1895)
Czas	15 września 1894
Terytorium	Pjongjang, Korea
Wynik	zwycięstwo wojsk japońskich
Strony konfliktu
Japonia Chiny
Dowódcy
Michitsura Nozu Tarō Katsura Ye Zhichao
Siły
10 000 13 000 – 15 000
Straty
102 zabitych 433 rannych 33 zaginionych 2 000 zabitych 4 000 rannych
Położenie na mapie Pjongjangu miejsce bitwy
Położenie na mapie Korei Północnej miejsce bitwy
39°02′00″N 125°45′00″E/39,033333 125,750000

Bitwa pod Pjongjangiem – druga co do wielkości bitwa lądowa w trakcie wojny chińsko-japońskiej. Starcie rozegrało się pomiędzy armią japońską a chińską. Siły chińskie liczyły od 13 do 15 tys. żołnierzy armii Beiyang, która przybyła do Pjongjangu 4 sierpnia 1894 roku.

Bitwa

Około 10 tys. żołnierzy japońskich, wchodzących w skład 5. Dywizji Piechoty, dowodzonej przez Michitsura Nozu oraz 3. Dywizji Piechoty pod dowództwem Tarō Katsury, wylądowały 12 czerwca pod Inchon, nie napotykając na żaden opór. Po wyruszeniu na południe i zwycięstwie w bitwie pod Seonghwanem, 29 lipca, armia japońska wyruszyła w kierunku Pjongjangu.

Japońska armia dotarła do miasta 15 września 1894 roku. Rankiem tego samego dnia Japończycy zaatakowali od strony północnej i południowego wschodu, gdzie umocnienia były najsłabsze. Mimo że Chińczycy byli dobrze umocnieni, niespodziewany atak z flanki, spowodował wśród chińskich oddziałów spore straty oraz utratę kluczowych pozycji. O 16:30 garnizon miasta wywiesił białą flagę oznaczającą poddanie się. W nocy, wykorzystując ciemność oraz silny deszcz, części garnizonu, która nie odniosła ran w czasie bitwy, udało się uciec w kierunku miasta Wiju.

Straty chińskie wyniosły 2 tys. zabitych oraz 4 tys. rannych. Straty Japończyków były znacznie mniejsze i wyniosły 102 zabitych, 433 rannych oraz 33 zaginionych. Japończycy wkroczyli do Pjongjangu 16 września o świcie.

Po bitwie

Po bitwie nastąpiła zmiana na stanowisku dowódcy japońskiej 1. Armii. Ze względów zdrowotnych generał Aritomo Yamagata musiał zrezygnować i zastąpił go generał Yasukata Oku. Po bitwie Japończycy ruszyli na północ w kierunku rzeki Yalu, nie napotykając na żaden opór. Chińczycy (podobnie jak Rosjanie 10 lat później w trakcie wojny rosyjsko-japońskiej) zdecydowali się na obronę północnej części Korei wzdłuż ławicy na rzece Yalu.

Bibliografia

• Chamberlin, William Henry: Japan Over Asia, 1937, Little, Brown, and Company, Boston, 395 pp.
• Kodansha Japan An Illustrated Encyclopedia, 1993, Kodansha Press, Tokyo ISBN 4-06-205938-X
• Lone, Stewart. Japan's First Modern War: Army and Society in the Conflict with China, 1894–1895, 1994, St. Martin's Press, New York, 222 pp.
• Paine, S.C.M. The Sino-Japanese War of 1894–1895: Perception, Power, and Primacy, 2003, Cambridge University Press, Cambridge, MA, 412 pp.
• Warner, Dennis and Peggy: The Tide At Sunrise, 1974, Charterhouse, New York, 659 pp