Bitwa pod Postawami

Bitwa pod Postawami
Wojna polsko-bolszewicka
Czas

19–21 czerwca 1919

Miejsce

pod Postawami

Terytorium

Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich

Wynik

zwycięstwo Polaków

Strony konfliktu
 Polska Rosyjska FSRR
Dowódcy
Jan Niemierski
Siły
3/6 pp Leg.oddziały ACz
brak współrzędnych
Adam Przybylski,
Wojna Polska 1918–1921[1]

Bitwa pod Postawamiwalki 3 kompanii 6 pułku piechoty Legionów ppor. Jana Niemierskiego z oddziałami sowieckimi toczone w pierwszym roku wojny polsko-bolszewickiej.

Geneza

W pierwszych miesiącach 1919 roku na wschodnich krańcach odradzającej się Rzeczypospolitej stacjonowały jeszcze wojska niemieckie Ober-Ostu. Ich ewakuacja powodowała, że opuszczane przez nie tereny od wschodu zajmowała Armia Czerwona. Jednocześnie od zachodu podchodziły oddziały Wojska Polskiego[2]. W lutym 1919 jednostki polskie weszły w kontakt bojowy z oddziałami Armii Czerwonej. Rozpoczęła się nigdy nie wypowiedziana wojna polsko-bolszewicka[3].

16 kwietnia Naczelny Wódz Józef Piłsudski rozpoczął operację wileńską. Doprowadziła ona nie tylko do zajęcia Wilna, ale i do znacznego przesunięcia linii frontu na północ i wschód[4][5].

W czerwcu 1919, wykorzystując fakt przerzutu części wojsk Frontu Litewsko-Białoruskiego na front przeciwniemiecki, dowódca Frontu Zachodniego Dmitrij Nadieżnyj nakazał 15. i 16 Armii rozpoczęcie działań zaczepnych w północnym sektorze frontu polskiego. 15 Armia lewym skrzydłem miała wyjść na linię Dzisna-Hoduciszki, zaś 16 Armia prawym skrzydłem przedłużać pas natarcia do jezior Szwakszty i Wiśniewskie[6].

W tym czasie 6 pułk piechoty Legionów mjr. Bolesława Popowicza obsadzał ponad stukilometrowy odcinek frontu od Łabonar do Postaw[7].

Walczące wojska

Jednostka
Dowódca
Podporządkowanie
II Rzeczpospolita Wojsko Polskie
dowództwo 1 Dywizji Piechoty Legionówgen. Edward Śmigły- RydzFront Litewsko-Białoruski
⇒ 6 pułk piechoty Legionówmjr Bolesław Popowicz1 DP Leg.
→ 3/6 pułku piechoty Legionów
Armia Czerwona
⇒ oddziały Armii CzerwonejArmia Zachodnia

Walki pod Postawami

Na początku czerwca 1919 na froncie polsko-sowieckim panował zastój. Ze względu na rozległość frontu obronę organizowano w oparciu o kompanijne i plutonowe punkty oporu położone w odległości kilkunastu kilometrów od siebie. Każdy punkt przygotowany został do obrony okrężnej. Pozycje składały się z okopów otoczonych pojedynczymi zasiekami z drutu kolczastego[7]. 3 kompania 6 pułku piechoty Legionów ppor. Jana Niemierskiego stanowiła załogę Postaw. Liczyła 150 żołnierzy, a na wyposażeniu posiadała dwa ciężkie karabiny maszynowe[8].

19 czerwca, liczące około 2000 ludzi, sześć dział, piętnaście ckm-ów, oddziały Armii Czerwonej, wzmocnione grupami uzbrojonej ludności cywilnej, otoczyły Postawy[9]. Pierwsze uderzenie zostało przez Polaków odparte. Po nim nastąpił cały szereg mniejszych ataków obliczonych na wyczerpanie sił obrońców. W walce na bliską odległość duże usługi oddawały granaty ręczne, których to nie posiadali Sowieci. Dopiero 21 czerwca w kierunku Postaw dowództwo polskie wysłało odwody. Na wieść o zbliżających się polskich oddziałach Sowieci rozpoczęli odwrót. Reagując na sytuację, ppor. Niemierski zaatakował ubezpieczenia tylne i rozproszył je[10].

Bilans walk

3 kompania 6 pułku piechoty Legionów utrzymała swoje pozycje. Podczas trzydniowego boju większość polskich żołnierzy odniosło rany lub kontuzje. W okresie międzywojennym walkę samotnej kompanii przedstawiano rekrutom jako wzór postawy żołnierza polskiego[8].

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

A.Przybylski - Szkic nr 8.jpg
Ofensywa na Wilno; 1919. Adam Przybylski, Wojna Polska 1918 ― 1921; Szkic Nr 8.
Flag of Poland (1919–1928).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.