Bitwa pod Prilepem

Bitwa pod Prilepem

I wojna bałkańska
Serbska pocztówka przedstawiająca bitwę
Czas	3–5 listopada 1912
Miejsce	okolice Prilepu
Terytorium	Imperium Osmańskie (obecnie Macedonia Północna)
Wynik	zwycięstwo armii serbskiej
Strony konfliktu
Imperium Osmańskie  Królestwo Serbii
Dowódcy
Halepli Zeki Pasza Kara Said Pasza Radomir Putnik Petar Bojović
Siły
18 000 żołnierzy 40 000 żołnierzy
Straty
1350 (300 zabitych) 2000 zabitych i rannych
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
41°20′40,00″N 21°33′10,00″E/41,344444 21,552778

Bitwa pod Prilepem (serb. Прилепска битка) – bitwa w czasie I wojny bałkańskiej, stoczona w dniach 3-5 listopada 1912 roku, pomiędzy armią osmańską a serbską.

Przyczyny konfliktu

Po klęsce pod Kumanowem (23-24 października) jednostki tureckie, broniące Macedonii wycofywały się wzdłuż Wardaru, w kierunku na Bitolę. Dowódca armii tureckiej, Zeki Pasza skierował VI Korpus przeciwko Grekom w rejon Amyntaio, zaś pozostałe dwa korpusy (V i VII) miały zahamować postępy armii serbskiej. 1 listopada dwie dywizje piechoty (13 i 15) wchodzące w skład V Korpusu zajęły korzystne strategicznie pozycje na wzgórzach, 10 km na północ od Prilepu, oczekując przybycia Serbów. 3 listopada w okolice Prilepu dotarły pierwsze oddziały morawskiej dywizji piechoty i drińskiej dywizji piechoty, wchodzące w skład 1 armii serbskiej.

Przebieg bitwy

3 listopada, w ulewnym deszczu pierwsze oddziały dywizji morawskiej starły się z jednostkami tureckimi, zajmującymi pozycje na północ od Prilepu. Mimo dużych strat ponoszonych przez atakujących, pierwszy dzień nie przyniósł im sukcesu. W drugim dniu skuteczny atak na prawe skrzydło tureckie, zmusił jednostki V Korpusu do opuszczenia korzystnych strategicznie pozycji na wzgórzach. Brak rezerw po stronie tureckiej uniemożliwił przeprowadzenie kontrnatarcia. Uporczywe ataki serbskie złamały po trzech dniach opór jednostek tureckich, które wycofały się na południe od Prilepu. 5 listopada na pole bitwy dotarły ostatnie oddziały dywizji drińskiej. Frontalny atak na bagnety doprowadził do kolejnego przełamania pozycji tureckich i zmusił oddziały Zeki Paszy do odwrotu.

Konsekwencje bitwy

W krwawych atakach na pozycje tureckie Serbowie stracili 2000 zabitych i rannych żołnierzy. Straty tureckie przekraczały 300 zabitych i 900 rannych. Turecki V Korpus został zmuszony do odwrotu, ale nadal zachował wartość bojową. Zwycięstwo w bitwie otwierało Serbom drogę do Bitoli.

Bibliografia

• Edward Erickson: Defeat in Detail: The Ottoman Army in the Balkans, 1912–1913. Greenwood Publishing Group: 2003, s. 184. ISBN 0-275-97888-5.
• Richard Hall: The Balkan Wars 1912-1913: Prelude to the First World War. Routledge: 2000, s. 50-51. ISBN 0-415-22947-2.