Bitwa pod Raciborzem (1241)

Bitwa pod Raciborzem
— I najazd mongolski na Polskę —
Czas	20 marca 1241
Miejsce	Racibórz
Wynik	zwycięstwo Polaków
Strony konfliktu
Polska Imperium mongolskie
Dowódcy
Mieszko II Otyły
Straty
400 poległych
Położenie na mapie Raciborza miejsce bitwy
Położenie na mapie Polski miejsce bitwy
Położenie na mapie województwa śląskiego miejsce bitwy
Położenie na mapie powiatu raciborskiego miejsce bitwy
50°04′59,8800″N 18°13′00,1200″E/50,083300 18,216700

Bitwa pod Raciborzem (1241) – pomiędzy siłami polskimi pod dowództwem księcia opolsko-raciborskiego Mieszka II Otyłego a wojskami mongolskimi podczas I najazdu mongolskiego na Polskę w XIII wieku.

20 marca 1241 roku oddziały zwiadowcze wojsk mongolskich dotarły do Raciborza i zaczęły przeprawę na lewy brzeg Odry. Zadanie miały utrudnione, gdyż okoliczna ludność zniszczyła mosty na rzece. Książę opolsko-raciborski Mieszko II Otyły na czele silnego oddziału wykorzystał sytuację i zaatakował przeprawiających się Mongołów zadając im dotkliwą klęskę. Według przekazu Karola Gromanna poległo w walce około czterystu Mongołów. Mieszko wzmocnił załogę w grodzie, zaś kwiat rycerstwa pociągnął za sobą do Legnicy, gdzie książę wrocławski Henryk II Pobożny wyznaczył miejsce zbiórki sił chrześcijańskich.

Literatura

• Piastowie. Leksykon biograficzny, wyd. 1999, str. 720
• Wielka Historia Polski cz. do 1320, wyd. Pinexx 1999, s. 187-188