Bitwa pod Richmond

Bitwa pod Richmond
Wojna secesyjna

Rekonstrukcja bitwy z 2007 roku
Czas

29–30 sierpnia 1862

Miejsce

Richmond

Terytorium

Stany Zjednoczone

Wynik

zwycięstwo Konfederatów

Strony konfliktu
UniaKonfederacja
Dowódcy
William "Bull" NelsonE. Kirby Smith
Siły
Unijna Armia KentuckyKonfederacka Armia Kentucky
Straty
5,353
(206 zabitych, 844 rannych, 4 303 schwytanych lub zaginionych)[1]		451
(78 zabitych, 372 rannych, 1 zaginiony)[1]
Położenie na mapie Kentucky
Mapa konturowa Kentucky, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
37°41′05,28″N 84°15′33,84″W/37,684800 -84,259400

Bitwa pod Richmond w stanie Kentucky — starcie wojsk Konfederacji oraz Unii w ramach wojny secesyjnej.

Gen. dyw. Edmund Kirby Smith prowadząc w połowie roku 1862 ofensywę na Kentucky — w ariergardzie piechota gen. bryg. Patricka Cleburne'a oraz kawaleria płk Johna Scotta — 29 sierpnia, w pobliżu Richmond natrafił na wojska Unii. Po południu do potyczki dołączyła artyleria i piechota, zmuszając Konfederatów do odwrotu w kierunku Big Hill.

W tym czasie, dowódca kontyngentu Unii gen. dyw. Mahlon Manson, wysłał brygadę pod Rogersville, celem zaangażowania secesjonistów w walkę. Po południu unioniści harcowali jeszcze z siłami Cleburne'a i sytuacja była patowa. Głównodowodzący siłami Północy, gen. dyw. William "Bull" Nelson, poinformowany o sytuacji przez Mansona, rozkazał posłanie dodatkowej brygady następnego dnia.

Kirby Smith i Cleburne wydali rozkaz marszu, celem wzmocnienia dywizji gen. bryg. Thomasa Churchilla. Cleburne udał się na północ przez Kinston, rozproszył harcowników Północy, po czym zbliżył się do walczących sił Mansona, przy Zion Church. W miarę jak upływał czas, nowe oddziały dołączały się do bitwy. Po ostrzale artyleryjskim Konfederaci uderzyli na prawą flankę przeciwnika, zmuszając wojska Unii do odwrotu. Uciekając, Jankesi próbowali stawić opór gromadząc się w swoim obozie, jednakże bezskutecznie. Do tego momentu dowódcy obu sił przybyli na pole bitwy i przejęli dowodzenie. Nelson zebrał wokół siebie trochę oddziałów na cmentarzu opodal Richmond, jednakże zostały rozbite — dowódca Unii ledwo uszedł przed ogarnięciem.

Dzięki zwycięstwie, droga do Lexington oraz Frankfortu stała otworem.

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ a b s. 316, Eicher.

Linki zewnętrzne

Kampania w Kentucky

Media użyte na tej stronie

Usa edcp relief location map.png
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Relief location map of the USA (without Hawaii and Alaska).

EquiDistantConicProjection : Central parallel : 

* N: 37.0° N

Central meridian : 

* E: 96.0° W

Standard parallels: 

* 1: 32.0° N
* 2: 42.0° N

Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.

Formulas for x and y: 

x = 50.0 + 124.03149777329222 * ((1.9694462586094064-({{{2}}}* pi / 180))
      * sin(0.6010514667026994 * ({{{3}}} + 96) * pi / 180))
y = 50.0 + 1.6155950752393982 * 124.03149777329222 * 0.02613325650382181
      - 1.6155950752393982  * 124.03149777329222 *
     (1.3236744353715044  - (1.9694462586094064-({{{2}}}* pi / 180)) 
      * cos(0.6010514667026994 * ({{{3}}} + 96) * pi / 180))
Legenda miejsce bitwy.svg
Symbol miejsca bitwy do legendy mapy
USA Kentucky relief location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Relief location map of Kentucky, USA

Geographic limits of the map:

  • N: 39.8° N
  • S: 35.8° N
  • W: 89.8° W
  • E: 81.8° W