Bitwa pod Sekigaharą

Bitwa pod Sekigaharą

Bitwa pod Sekigaharą (jap. 関ヶ原の戦い Seki-ga-hara no tatakai) – miała miejsce w dniu 21 października (według chińskiego kalendarza 15 września) 1600 roku, w pobliżu japońskiej miejscowości Sekigahara. Była to jedna z decydujących bitew (jap. 天下分け目の戦い tenka-wakeme no tatakai) w dziejach Japonii. Wyniosła na szczyt władzy Ieyasu Tokugawę, który potrafił to zwycięstwo militarne przekształcić w hegemonię swojego rodu, który władał krajem aż do restauracji Meiji w drugiej połowie XIX wieku.

Przeciwnicy

Naprzeciw siebie stanęły dwie armie: wschodnia i zachodnia.

  • Armia wschodnia (tōgun), pod przywództwem Ieyasu Tokugawy. W jej skład wchodzili m.in.:
    • Hidetada Tokugawa;
    • Masanori Fukushima;
    • Yukinaga Asano;
    • Yoshishige Hachisuka;
    • Tadaoki Hosokawa;
    • Kazumasa Ikuma;
    • Kazutaka Nakamura;
    • Yoshiakira Katō;
    • Kazutoyo Yamanouchi;
    • Sadatsugu Tsutsui;
    • Nagamasa Kuroda.

Jej siły oblicza się na ok. 130 tys. żołnierzy, jednak nie wszystkie oddziały brały udział w bitwie.

  • Armia zachodnia (seigun), koalicja zachodnich daimyō pod dowództwem Mitsunariego Ishidy, w skład której weszli m.in:
    • Yoshihiro Shimazu;
    • Yukinaga Konishi;
    • Hideie Ukita;
    • Hidemoto Mōri;
    • Masaie Natsuka;
    • Yoshitaka Ōtani;
    • Ekei Ankokuji;
    • Morichika Chōsokabe.

Jej siły wynosiły ok. 80 tys. żołnierzy, ale podobnie jak w przypadku armii wschodniej, nie wszystkie oddziały wzięły udział w walce.

Oddziały Hideakiego Kobayakawy i Hiroie Kikkawy w decydującym momencie bitwy przeszły na stronę armii wschodniej.

Przebieg

Bitwa wybuchła 15 września 1600 r., gdy podczas ogromnej ulewy oddziały Fukushimy, zmieniając swoje pozycje, wpadły na straż tylną Ukity. W ciężkich warunkach terenowych i w czasie deszczu armie rozpoczęły trwającą wiele godzin walkę.

Sytuacja armii zachodniej była lepsza dopóki wspomniane oddziały nie przeszły na stronę armii wschodniej. Zdrada zaowocowała pokaźnymi stratami w ludziach Konishiego i Ukity, którzy zostali niespodziewanie zaatakowani przez Hideakiego Kobayakawę. Po tym wydarzeniu panika ogarnęła armię zachodnią. Jednym z pierwszych, którzy uciekli był Mitsunari Ishida. Został złapany kilka dni później i publicznie stracony razem z Yukinagą Konishim i Ekei Ankokujim.

Bitwa otworzyła rodowi Tokugawa drogę do rzeczywistych rządów nad Japonią przez ponad 250 lat (okresu Edo), aż do drugiej połowy XIX wieku.

Lista dowódców

Armia wschodnia (siły Tokugawy)

  • Tokugawa Ieyasu - 30 000 ludzi,
  • Maeda Toshinaga -
  • Date Masamune -
  • Kato Kiyomasa - 3 000 ludzi,
  • Fukushima Masanori - 6 000 ludzi,
  • Hosokawa Tadaoki - 5 000 ludzi,
  • Asano Yukinaga - 6 510 ludzi,
  • Ikeda Terumasa - 4 560 ludzi,
  • Kuroda Nagamasa - 5 400 ludzi,
  • Kato Yoshiakira - 3 000 ludzi,
  • Tanaka Yoshimasa - 3 000 ludzi,
  • Todo Takatora - 2 490 ludzi,
  • Mogami Yoshiaki -
  • Yamauchi Katsutoyo - 2 058 ludzi,
  • Hachisuka Yoshishige -
  • Honda Tadakatsu - 500 ludzi,
  • Terasawa Hirotaka - 2 400 ludzi,
  • Ikoma Kazumasa - 1 830 ludzi,
  • Ii Naomasa - 3 600 ludzi,
  • Matsudaira Tadayoshi - 3 000 ludzi,
  • Oda Nagamasu - 450 ludzi,
  • Tsutsui Sadatsugu - 2 850, ludzi,
  • Kanamori Nagachika - 1 140 ludzi,
  • Tomita Nobutaka -
  • Furuta Shigekatsu - 1 200 ludzi,
  • Wakebe Mitsuyoshi -
  • Horio Tadauji -
  • Nakamura Kazutada -
  • Arima Toyouji - 900 ludzi;

Armia zachodnia (siły Ishidy)

  • Mōri Terumoto,
  • Uesugi Kagekatsu,
  • Maeda Toshimasa (brat Maeda Toshinaga),
  • Ukita Hideie - 17 000 ludzi,
  • Shimazu Yoshihiro - 1 500 ludzi,
  • Kobayakawa Hideaki (uciekł) - 15 600 ludzi,
  • Ishida Mitsunari - 4 000 ludzi,
  • Konishi Yukinaga - 4 000 ludzi,
  • Mashita Nagamori -
  • Ogawa Suketada (uciekł) - 2 100 ludzi,
  • Otani Yoshitsugu - 600 ludzi,
  • Wakisaka Yasuharu (uciekł) - 990 ludzi,
  • Ankokuji Ekei - 1 800 ludzi,
  • Satake Yoshinobu -
  • Oda Hidenobu -
  • Chosokabe Morichika - 6 600 ludzi,
  • Kutsuki Mototsuna (uciekł) - 600 ludzi,
  • Akaza Naoyasu (uciekł) - 600 ludzi,
  • Kikkawa Hiroie (uciekł) - 6 000 ludzi,
  • Natsuka Masaie - 1 500 ludzi,
  • Mori Hidemoto - 15 000 ludzi,
  • Toda Katsushige - 1 500 ludzi,
  • Sanada Masayuki -


Skutki

Bitwa pod Sekigaharą stała się przełomem w historii Japonii, wyniosła na szczyt władzy Tokugawę Ieyasu, który potrafił to zwycięstwo militarne przekształcić w hegemonię swojego rodu.

Bibliografia

  • Paul K. Davis: 100 Decisive Battles from Ancient Times to the Present. Oxford / New York: Oxford University Press, 2001. ISBN 978-0-19-514366-9.
  • J.W. Hall: Japonia od czasów najdawniejszych do dzisiaj. Krystyna Czyżewska-Madajewicz (przekł.). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979. ISBN 83-06-00205-9.
  • S.R. Trunbull: The Saumrai: A Military History. New York: MacMillan Publishing, 1977. ISBN 0-02-620540-8.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Sekigaharascreen.jpg

Sekigahara Kassen Byōbu (『関ヶ原合戦屏風』), Japanese screen depicting the Battle of Sekigahara (関ヶ原の戦い). This 1854 replica recreates the original Hikone-jō Bon Sekigahara Kassen Byōbu (彦根城本『関ヶ原合戦屏風』[1]) by Sadanobu Kanō (狩野貞信) from the 1620s and was a treasure of the Lord Ii of Hikone (彦根藩井伊家) thereinafter. However, it is not a faithful rendition of the original, with some noticeable omissions and design alterations throughout the layout. Collection of The Town of Sekigahara Archive of History and Cultural Anthropology (関ヶ原町歴史民俗資料館所蔵), found in a private collection of a long-term resident of Ōgaki, near Sekigahara.

Found at http://brian.hoffert.faculty.noctrl.edu/TEACHING/Tokugawa.Sekigahara.jpg. Though Prof. Hoffert has added his own text to the corner, the image itself was painted at least 100 years ago, probably closer to 400, and is thus not subject to copyright law.