Bitwa pod Termopilami (1941)

Bitwa pod Termopilami (1941)
— II wojna światowa, kampania bałkańska —
(c) Bundesarchiv, Bild 146-1989-023-12 / CC-BY-SA 3.0 Żołnierze niemieccy budują przeprawę przez rzekę Spercheios w trakcie bitwy pod Termopilami
Czas	24–25 kwietnia 1941 r.
Miejsce	Termopile
Terytorium	Grecja
Przyczyna	próba opóźnienia niemieckiego natarcia
Wynik	taktyczne zwycięstwo Greków, strategiczne zwycięstwo Niemców
Strony konfliktu
Nowa Zelandia  Australia  III Rzesza
Dowódcy
Bernard Freyberg George Vasey Ferdinand Schörner Gustav Fehn
Straty
~12 tys. żołnierzy (zabitych, rannych i jeńców), 209 samolotów, 21 okrętów ~100 rannych, 15 czołgów zniszczonych
brak współrzędnych

Bitwa pod Termopilami – bitwa stoczona podczas II wojny światowej w dniach 24–25 kwietnia 1941 r. w trakcie niemieckiej inwazji na Grecję.

Oddziały australijskie i nowozelandzkie zajęły pozycje obronne na przesmyku Termopile, który słynny jako historyczne miejsce bitwy stoczonej w 480 r. p.n.e. między wojskami greckimi i perskimi, stał się znowu areną działań wojennych. Nowozelandzki dowódca gen. Bernard Freyberg otrzymał zadanie obrony tego terenu i odpowiednio rozmieścił dwie brygady nowozelandzkie: 5 Brygada została rozmieszczona wzdłuż drogi nadbrzeżnej, podgórza na południe od miasta Lamia i rzeki Spercheios; natomiast 4 Brygada została rozmieszczona z prawej strony gdzie patrolowała wybrzeże, zaś 6. została w rezerwie. W sektorze australijskim 19 Brygada w składzie dwóch batalionów broniła Brallos. Obie brygady: 19. australijska i 6. nowozelandzka miały zatrzymać niemieckie natarcie przez dawny przesmyk (wówczas znacznie szerszy niż 2400 lat wcześniej) i umożliwić pozostałym oddziałom wycofanie się.

24 kwietnia oddziały niemieckie: 5 Dywizja Górska oraz 6 Dywizja Górska pod dowództwem gen. Ferdinanda Schörnera zaatakowały Australijczyków i Nowozelandczyków, napotkały jednak silny opór tracąc 15 czołgów. Australijczycy i Nowozelandczycy wytrzymali cały dzień. 25 kwietnia Niemcy, którzy sforsowali rzekę Spercheios, zajęli Termopile^[1]. Natomiast Australijczycy i Nowozelandczycy po zakończeniu akcji opóźniającej wycofali się w kierunku plaż ewakuacyjnych i wystawili nowe oddziały w Tebach^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Robert H. Bailey: Partisans and Guerrillas. W: World War II. New York: Time Life, 1979. ISBN 0-8094-2490-8. OCLC 475923958.