Bitwa pod Trebuchowem

Bitwa pod Trebuchowem
Wojna polsko-bolszewicka
Czas3 czerwca 1920
Miejscepod Trebuchowem[a]
TerytoriumUkraińska Republika Ludowa
Przyczynawyprawa kijowska
Wynikzwycięstwo Polaków
Strony konfliktu
 Polska Rosyjska FSRR
Dowódcy
Wiktor Biretto
Siły
41 pułk piechoty172 BS
brak współrzędnych
Walki o przedmoście kijowskie
Gen. Tadeusz Kutrzeba Wyprawa kijowska 1920 roku[2]
Gen. Tadeusz Kutrzeba Wyprawa kijowska 1920 roku[2]
Gen. Tadeusz Kutrzeba Wyprawa kijowska 1920 roku[2]

Bitwa pod Trebuchowem – walki polskiego 41 pułku piechoty z sowiecką 172 Brygadą Strzelców toczone w okresie operacji kijowskiej w czasie wojny polsko-bolszewickiej.

Sytuacja ogólna

25 kwietnia rozpoczęła się polska ofensywa na Ukrainie[3][4]. Polska 3 Armia marszałka Józefa Piłsudskiego wydzieliła ze swoich sił grupę operacyjną gen. Edwarda Rydza-Śmigłego, która uderzając po obu stronach szosy Zwiahel - Żytomierz na froncie szerokości 60 km parła na Kijów[5][6]. Kijów został zdobyty w zasadzie bez walki[7], a bezpośrednio po zajęciu Kijowa dowództwo 3 Armii postanowiło utworzyć na wschodnim brzegu Dniepru obszerne przedmoście, które chroniłoby miasto przed bezpośrednim ogniem artylerii sowieckiej i zabezpieczyło organizację ukraińskiej administracji[3].

9 maja o 3.30 polski 6 pułk piechoty Legionów i 60 pułk piechoty zdobyły przemoście [8] i utrzymywały je do 13 maja. W tym dniu zostały zluzowane przez oddziały grupę płk. Józefa Rybaka. Centralnego odcienka frontu bronił 41 pułk piechoty[9].

Walki pod Trebuchowem

Kolejne dni działania cechowała aktywna obrona polskich pułków i walki ze wzmocnioną sowiecką 58 Dywizją Strzelców. Aktywność polskiej obrony realizowano poprzez wypady. W nocy z 2 na 3 czerwca pododdziały 2 pułku strzelców podhalańskich i 1 pułk piechoty Legionów dokonały wypadu na Boryspol, a 4 i 9 kompania 41 pp pod ogólnym dowództwem por. Wiktora Biretto na Trebuchowo[10].

Nocą kompanie, prowadzone przez ukraińskich przewodników, przeszły linię frontu pod Krosiłówką, o świcie uderzyły od wschodu na Trebuchowo i całkowicie zaskoczyły kwaterujących tam czerwonoarmistów ze 172 Brygady Strzelców. Po krótkiej walce na bagnety i granaty pododdział sowiecki został rozproszony i wycofał się w kierunku Dudarkowa i Hobolewa[1][11].

Bilans walk

Wypad pododdziałów 41 pułku piechoty zakończył się całkowitym sukcesem strony polskiej. Poległo około siedemdziesięciu czerwonoarmistów, w tym komisarz pułku. Polacy wzięli do niewoli 38 jeńców i zdobyli dwa ckm-y[12]. Straty pułku wynosiły 1 zabity i 12 szeregowych rannych[11].

Uwagi

  1. Trebuchowo, miejscowość na Ukrainie, na wschód od Kijowa[1].

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1919–1928).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.
T.Kutrzeba - Sytuacja przed rozpoczęciem ofensywy ukraińskiej.jpg
Gen. Tadeusz Kutrzeba, "Wyprawa kijowska 1920 roku". Załącznik 1: Sytuacja obu stron przed rozpoczęciem ofensywy ukraińskiej dnia 25 kwietnia 1920.
T.Kutrzeba - Położenie na froncie 3 Armii 29.V.1920.jpg
Gen. Tadeusz Kutrzeba, "Wyprawa kijowska 1920 roku". Załącznik 2: Położenie na froncie 3 Armii polskiej dnia 29.V.1920 i kierunki działań zaczepnych grupy Wasylków i na przedmościu.
T.Kutrzeba - Front ukraiński 7 czerwca 1920.jpg
Gen. Tadeusz Kutrzeba, "Wyprawa kijowska 1920 roku". Załącznik 6: Położenie na froncie ukraińskim 7 czerwca 1920 po południu.