Bitwa pod Trenton

Bitwa pod Trenton

Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych
Waszyngton przekracza rzekę Delaware
Czas	26 grudnia 1776
Miejsce	Trenton
Terytorium	Prowincja New Jersey
Wynik	zwycięstwo amerykańskie
Strony konfliktu
Stany Zjednoczone Wielka Brytania
Dowódcy
George Washington Johann Rall
Siły
2 400 1 400, w tym najemnicy hescy
Straty
4 rannych (+2 zamarzniętych na śmierć) 22 zabitych, 92 rannych, 913 wziętych do niewoli, 6 dział
Położenie na mapie New Jersey miejsce bitwy
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych miejsce bitwy
40°13′05″N 74°45′18″W/40,218056 -74,755000

Atak na Trenton

Bitwa pod Trenton – starcie zbrojne, które miało miejsce 26 grudnia 1776 roku w czasie kampanii w Prowincji New Jersey, podczas amerykańskiej wojny o niepodległość.

Wstęp

Ostatnie miesiące 1776 roku były dla George’a Washingtona i Armii Kontynentalnej okresem poszukiwania okazji do sukcesu^[1]. Upadek fortów Washington i Lee zmusił go do ucieczki w poprzek New Jersey przed armią Lorda Cornwallisa. Wczesnym grudniem udało mu się przekroczyć rzekę Delaware i przejść do Pensylwanii. Rebelianci spalili wszelkie łodzie tak, że Brytyjczycy nie mogli ruszyć w dalszy pościg zanim na rzece nie powstałaby skorupa lodowa. Armia Washingtona straciła większość ludzi z powodu chorób, dezercji i zakończenia okresu służby.

Gdy zbliżały się święta, amerykańscy zwiadowcy w New Jersey schwytali Lojalistę Johna Honaymana i doprowadzili go na przesłuchanie do Washingtona. W rzeczywistości był on amerykańskim szpiegiem. Poinformował on Waszyngtona o tym, że brytyjskie armie powróciły na leża zimowe do Nowego Jorku i na Staten Island. Kilka pozycji w New Jersey zaś było obsadzonych przez heskich najemników. Honeyman powrócił do Trenton, gdzie poinformował pułkownika Johanna Gottlieba Rälla, dowódcę garnizonu składającego się z trzech regimentów piechoty^[2], że Amerykanie są kompletnie zdemoralizowani i są niezdolni do przeprowadzenia ataku.

Decyzja Waszyngtona, aby uderzyć na nieprzyjacielskie pozycje w New Jersey, była motywowana dwoma elementami:

• danie żołnierzom zwycięstwa poprzez niespodziewany atak
• obawę o kontynuację odchodzenia z armii kolejnych żołnierzy, którym kończył się okres służby (31 grudnia 1776^[1])

Bitwa

Około 11 wieczorem, 25 grudnia^[1], wojska rebeliantów zaczęły przekraczać rzekę Delaware i szykować się do uderzenia. Pogoda jednak nie ułatwiała przeprawy. Ciężko załadowane łodzie musiały unikać kry, zaś ciężka burza śnieżna ograniczała widoczność. Część piechoty i artylerii nie zdołała przeprawić się przez rzekę i nie uczestniczyła w bitwie.

Farmer z hrabstwa Bucks próbował zaalarmować pułkownika Rälla, ten jednak zignorował przekazaną wiadomość^[2].

Oddział amerykański był podzielony na dwie kolumny, jedną dowodzoną przez generała Nathanaela Greene, atakującą od strony rzeki, i drugą, idącą od zachodu, pod dowództwem generała Johna Sullivana.

Washington miał nadzieję atakować pod osłoną ciemności, lecz kłopoty przy przekraczaniu rzeki zmusiły go do wstrzymania działań do godziny 8 rano 26 grudnia. Pomiędzy oddziałami Armii Kontynentalnej a niewielką grupą Hesów wywiązała się strzelanina, która zaalarmowała pułkownika Rälla^[1]. Zaalarmowana załoga Trenton, próbowała pospiesznie zorganizować obronę. Jednak ostrzeliwaną przez amerykańską artylerię, dowodzoną przez młodego Alexandra Hamiltona, osadę opanował chaos a próba obrony zakończyła się zniszczeniem czterech heskich dział^[1]. Około 9.30 rano walki ustały. Straty heskie wynosiły 106 zabitych lub rannych a 918 dostało się do niewoli. Źródła różnią się co do wielkości strat amerykańskich. Niektóre mówią o stracie jednego oficera i jednego szeregowca^[2], inne wspominają jedynie o 4 rannych^[1].

Po bitwie

Niespodziewane zwycięstwo pod Trenton stało się ważne dla Amerykanów z kilku powodów:

• po raz pierwszy ludzie Waszyngtona pokonali wrogą armię regularną w polu przy znikomych stratach własnych. Hesowie stracili ponad 100 zabitych i rannych i 900 wziętych do niewoli. Od 400 do 500 Hesów uciekło i prawdopodobnie stało się amerykańskimi farmerami. Poza tym Waszyngton zagarnął 6 dział, 40 koni i dużo zapasów, które natychmiast przetransportowano do Pensylwanii.
• zostało utrwalone dowództwo Waszyngtona, którego pozycja wśród delegatów na Kongres Kontynentalny zaczynała słabnąć. Wiadomości o zwycięstwie pod Trenton, które dotarły do Baltimore, utrwaliły jego dowództwo.
• zwycięstwo zwiększyło ducha bojowego żołnierzy. Nowy zaciąg został ogłoszony i duża liczba żołnierzy, którym kończył się okres służby przedłużyła kontrakty w Armii Kontynentalnej. Ten obrót wydarzeń umożliwił Waszyngtonowi wykonanie kolejnego śmiałego ruchu – ataku na Princeton, 3 stycznia.

Przypisy

Bibliografia

• Bicheno, H.: Rebels and Redcoats, The American Revolutionary War, London 2003.
• Clement, R.: The World Turned Upside Down at the Surrender of Yorktown, Journal of American Folklore, Vol. 92, No. 363 (Jan. – Mar., 1979), s. 66–67 (available on Jstor).
• Hibbert, C.: Rebels and Redcoats: The American Revolution Through British Eyes, London, 2001.
• Jerome Greene: Guns of Independence: The Siege of Yorktown, 1781 (2005).