| Bitwa pod Tykocinem (1831) |
|
|
Bitwa pod Tykocinem dnia 21 maja 1831 roku autorstwa Sebastiana Dulaca (Sebastien Dulac) |
| Czas | 21 maja 1831 |
| Miejsce | Tykocin |
| Terytorium | Królestwo Polskie |
| Wynik | zwycięstwo wojsk polskich |
| Strony konfliktu |
|---|
|
| Dowódcy |
|---|
|
| Siły |
|---|
|
| Straty |
|---|
| - | Gwardia rosyjska: 38 oficerów, 689 szeregowych (Tykocin, Rutki) |
|
| brak współrzędnych |
|---|
Bitwa pod Tykocinem (1831) – jedna z bitew i potyczek powstania listopadowego, jaka odbyła się pod Tykocinem, 21 maja 1831 roku w której główne siły wojsk polskich pod dowództwem generała Jana Skrzyneckiego oraz generała Ignacego Prądzyńskiego starły się z wojskami rosyjskimi Iwana Dybicza wspomaganymi przez wojska finlandzkie. Zakończona zwycięstwem wojsk polskich.
Bitwa
Dnia 20 maja doszło do krwawej potyczki tylnych straży gwardii z 2 i 12 pułkiem polskiej piechoty pod Rutkami. Dnia 21 maja rano, na kwaterze głównego dowództwa wojsk polskich w dworze w Mężeninie, między naczelnym dowódcą wojsk polskich i jego szefem sztabu Prądzyńskim doszło do kłótni, podczas której generał Prądzyński zarzucał generałowi Skrzyneckiemu niedołęstwo i brak zdolności do kierowania armią podczas akcji bojowej. W rezultacie kłótni generał Prądzyński zrzekł się stanowiska sztabu i głównego kwatermistrzostwa. Generał Skrzynecki obiecał, że zwolni go z zajmowanego stanowiska, ale dopiero po ukończeniu "wzmożonych działań". Wobec czego generał Prądzyński obiecał bierne posłuszeństwo, ale cichy konflikt z wodzem nadal trwał. Dnia 21 maja pościg gwardii przez wojska polskie był jeszcze bardziej intensywny, całą polską armią liczącą około 40 tysięcy żołnierzy która maszerowała 2 kolumnami. Gwardia rosyjska nie odważyła się podjąć bitwy i wycofała się przez Tykocin za rzekę Narew. Tylne straże gwardii broniły swego odwrotu na terenie miasta i mostów nad rzeką Narew i jej odnogami. Wojskiem polskim atakującym gwardię w Tykocinie dowodził generał Prądzyński, któremu w tym pomagał świeżo z Francji przybyły pułkownik Langermann[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Antoni Kochański, 525 lat dziejów miasta Tykocina na tle historii Polski. Białystok 2010 r. s. 307-309.
Bibliografia
- Spazier, Richard Otto (1803-1854). Historja powstania narodu polskiego w roku 1830 i 1831 czerpana z autentycznych dokumentów, sejmowych akt, pamiętników, dzienników, piśmiennych i ustnych podań najznakomitszych uczestników tegoż powstania. T. 2 / przez Rycharda Ottona Spazier. Drukarnia J. Pinard, Paryż 1833 r. s. 299-324. dostępna: tutaj.
- Brzozowski, Marian (1803-1876). Wojna w Polsce roku 1831 przez oficera polskiego opisana w roku 1832. [b.w.]; W drukarni Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Lwów, 1861 r. s. 134-140. dostępna: tutaj.
- Jan Zimnoch, Krótka Historia Tykocina. Warszawa 1998 r. s. 22-27.
- Jan Zimnoch, Mój dawny Tykocin. Białystok 2002 r. s. 105-109.
- Waldemar Monkiewicz, Tykocin. Białystok 1983 r. s. 17-18.
- Antoni Kochański, 525 lat dziejów miasta Tykocina na tle historii Polski. Białystok 2010 r. s. 307-309.
- Czesław Brodzicki, Donata Godlewska, Łomża w latach 1794-1866. PWN, Warszawa 1987 r. s. 151-162.
Linki zewnętrzne
- Udział fińskich żołnierzy w stłumieniu Powstania Listopadowego - dyskusja na podstawie artykułu z 13 maja 2008 roku z Tygodnika Powszechnego "Aż do gorzkiego końca" autor: Jussi Jalonen z Tampere (jest historykiem wojskowości i pisarzem pracuje na Uniwersytecie w Tampere) przełożyła Patrycja Bukalska całość dostępna: tutaj.
- Świat : pismo tygodniowe ilustrowane poświęcone życiu społecznemu, literaturze i sztuce. Świat. R. 25, 1930 nr 48 (29 XI) - Wojna polsko-rosyjska 1830 r. dostępna: tutaj.
- Sokołowski, August (1846-1921). Dzieje porozbiorowe narodu polskiego ilustrowane T. 2, cz. 2, [1815-1831] wyd.[1904] na s. 369 obraz Dulaca dostępny: tutaj.
- Arkadiusz Studniarek - Bitwa pod Tykocinem - 21 maja 1831 r. artykuł z "Lokalnych historii" e-monki.pl dostępny: tutaj.
