Bitwa pod Utyką

Bitwa pod Utyką

Wojna optymatów z popularami 49–45 p.n.e.
Ruiny Utyki
Czas	49 p.n.e.
Miejsce	Utyka (Utica)
Terytorium	Tunezja
Wynik	zwycięstwo cezarian
Strony konfliktu
Cezarianie Pompejańczycy
Dowódcy
Skryboniusz Kurion Attiusz Warus
Siły
8 000 piechoty, 500 jazdy nieznane
Straty
nieznane nieznane
Położenie na mapie Tunezji miejsce bitwy
37°03′28,60″N 10°03′45,35″E/37,057944 10,062597

Bitwa pod Utyką – potyczka zbrojna, która miała miejsce w roku 49 p.n.e. w czasie wojny Cezara ze zwolennikami Pompejusza.

Równocześnie z walkami toczonymi przez Cezara pod Massalią i Ilerdą, w Afryce Północnej Pompejusza poparli: namiestnik prowincji Afryka Publiusz Attiusz Warus oraz król Numidii Juba I. Przeciwko nim Cezar wysłał byłego trybuna Skryboniusza Kuriona, który w sierpniu 49 p.n.e. na czele 8 000 piechoty i 500 jazdy wylądował w Afryce, obierając kurs na Utykę, gdzie znajdował się obóz Warusa. Nadejście cezarian całkowicie zaskoczyło pompejańczyków. Atak jazdy Kuriona zakończył się sukcesem cezarian, którz pokonali jazdę numidyjską. Po bitwie Kurion zajął port w mieście, zmuszając przebywające tam okręty pompejańskie do opuszczenia miasta^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Daniel Gazda: Wojny domowe w Imperium Rzymskim. Warszawa: Bellona, 2008. ISBN 978-83-11-11325-1.