Bitwa pod Wyszecinem
| polska wojna sukcesyjna | |||
 Zwycięski wódz generał Piotr Lacy | |||
| Czas | 20 kwietnia (lub 21 kwietnia) 1734 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik | zwycięstwo Rosji | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Bitwa pod Wyszecinem, zwana także bitwą pod Wyszyczynem miała miejsce 20 kwietnia (lub 21 kwietnia[2]) 1734 podczas polskiej wojny sukcesyjnej.
Wojsko koronne dowodzone przez wojewodę lubelskiego Jana Tarłę stoczyło bitwę z wojskiem rosyjskim generała Piotra Lacy'ego pod Wyszecinem, wsią kaszubską, leżącą na północy Prus Królewskich. Po zaciętej walce bitwę za cenę znacznych strat wygrali Rosjanie.
Przed bitwą
Regimentarz Jan Tarło chcąc połączyć się z Francuzami, którzy według posiadanych przez niego informacji mieli wylądować w okolicach Pucka, zmierzał ze swym oddziałem w tamtą stronę. Rosjanie szacowali siły Tarły na 8 tys. jazdy, ale było jej zapewne mniej. Według innych danych wojewoda lubelski Jan Tarło miał pod swoim dowództwem 130 chorągwi pospolitego ruszenia, 2 pułki regularnej kawalerii oraz 400 dragonów. Po połączeniu się z resztkami rozbitych pod Świeciem wojsk kasztelana czerskiego Kazimierza Franciszka Rudzińskiego natknął się pod Tucholą na liczący 3 tysiące żołnierzy korpus rosyjski dowodzony przez generałów Birona i Zagrażskiego. Pomimo przewagi liczebnej Tarło nisko oceniał wartość bojową swych sił i przystąpił do pertraktacji. Wobec dużej przewagi liczebnej przeciwnika Zagrażski chętnie przystąpił do rozmów i zgodził się na wysłanie adiutanta Tarły Idzikowskiego do Gdańska. W tym czasie głównodowodzący armią oblegającą Gdańsk feldmarszałek Burkhard Christoph Münnich wysłał na pomoc Zagrażskiemu generała Lacy'ego z 5 tys. nieprzydatnej przy oblężeniu miasta jazdy z armatami.
Bitwa
Tarło, który dowiedział się o nadciąganiu wroga, zajął stanowisko na południe od Wyszecina z czołem zwróconym ku południowi, skąd nadciągał Piotr Lacy. W pierwszej linii szli Kozacy, mając ze sobą 3 kompanie grenadierów konnych, za nimi 4 pułki dragonów na koniach na lewym skrzydle i 2 spieszone pułki dragonów na lewym skrzydle. Dwa następne pułki dragonów były na koniach i pozostawały w odwodzie. Gdy Lacy przybył na miejsce, Rosjanie 20 kwietnia pod Wyszecinem niespodziewanie uderzyli na wojska Tarły[3]. Tarło zdołał rozwinąć swe siły w szyk bitewny, jednak pomimo zaciętego oporu jego wojska musiały ulec ze względu na gorsze wyszkolenie. Część sił polskich została rozbita, reszta wycofała się.
Po bitwie
Cały tabor wpadł w ręce Rosjan, którzy swoje zwycięstwo okupili znacznymi stratami[4]. Wkrótce potem doszło do kolejnej klęski konfederatów pod Puckiem z rąk generała Birona, co doprowadziło do oczyszczenia całego Pomorza z sił polskich i pozwoliło armii saskiej i rosyjskiej spokojnie kontynuować oblężenie Gdańska.
Przypisy
- ↑ a b c Нелипович С. Г. Союз двуглавых орлов. Русско-австрийский военный альянс второй четверти XVIII в.. — М.: Объединенная редакция МВД России, Квадрига, 2010. — С. 130.
- ↑ Konstanty Górski w Historya Jazdy Polskiej datuje bitwę na 8 kwietnia, prawdopodobnie opierając się na rosyjskich źródłach stosujących kalendarz juliański. Oznaczało by to, że po przeliczeniu na kalendarz gregoriański bitwa miała miejsce 21 kwietnia 1734
- ↑ według Konstantego Górskiego w Historya Jazdy Polskiej to Polacy pierwsi zaatakowali Rosjan, ale po godzinie walki zmuszeni byli opuścić pole bitwy.
- ↑ według Konstantego Górskiego w Historya Jazdy Polskiej Rosjanie stracili w bitwie 1 tys. ludzi
Bibliografia
Media użyte na tej stronie