Bitwa pod Zubkowiczami

Bitwa pod Zubkowiczami
Wojna polsko-bolszewicka
Czas18 września 1920
Miejscepod Zubkowiczami
TerytoriumUkraińska Republika Ludowa
Przyczynabitwa wołyńsko-podolska
Wynikzwycięstwo 9 p.uł.
Strony konfliktu
 Polska Rosyjska FSRR
Dowódcy
Stefan Jacek Dembiński
Siły
9 pułk ułanówoddziały 25 DS
brak współrzędnych
Adam Przybylski,
Wojna Polska 1918–1921[1]

Bitwa pod Zubkowiczami – część wielkiej bitwy wołyńsko-podolskiej; walki polskiego 9 pułku ułanów mjr. Stefana Dembińskiego z oddziałami sowieckiej 25 Dywizji Strzelców Aleksandra Bachtina w czasie ofensywy jesiennej wojsk polskich na Ukrainie w okresie wojny polsko-bolszewickiej.

Geneza

2 września, jeszcze w czasie walk pod Zamościem, Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego zdecydowało, iż 3. i 6 Armia, po stosownym przegrupowaniu, około 10 września podejmą większą akcję zaczepną w kierunku wschodnim celem „nie tylko odrzucenia nieprzyjaciela poza granice Małopolski, lecz także rozbicia i zdezorganizowania jego sił tak, aby później można było utrzymać front przy użyciu słabych sił własnych"[2]. 3 Armia przystąpiła do działań 10 września[3]. Wstępnym etapem był zagon grupy motorowej mjr. Włodzimierza Bochenka wyprowadzony z Włodawy, który przeprawił się przez Bug i następnego dnia opanował Kowel. Za nim ruszyło natarcie sił głównych armii[4][5]. Grupa gen. Franciszka Krajowskiego uderzyła czołowo i sforsowawszy Bug, parła forsownym marszem w ogólnym kierunku wzdłuż linii kolejowej ChełmKowel. Na południe od grupy gen. Krajowskiego, z obszaru Hrubieszowa w kierunku Łucka, nacierała grupa gen. Stanisława Hallera, a grupa gen. Lucjana Żeligowskiego uderzyła na Sokal[6].

Sowiecka 12 Armia cofała się swoimi głównymi siłami w kierunku Łucka. Aby uniemożliwić przeciwnikowi zorganizowanie oporu na Styrze, gen. Władysław Sikorski wydał rozkaz opanowania Łucka[7].

Walczące wojska

Jednostka
Dowódca
Podporządkowanie
II Rzeczpospolita Wojsko Polskie
dowództwo 1 Dywizji Jazdypłk. Juliusz Rómmel3 Armia
7 Brygada Jazdypłk Brzezowski1 Dywizja Jazdy
9 pułk ułanówmjr Stefan Dembiński7 Brygada Jazdy
Armia Czerwona
dowództwo 12 ArmiiNikołaj KuźminFont Płd. Zach.
25 Dywizja StrzelcówAleksandr Bachtin12 Armia

Walki pod Zubkowiczami

16 września, działający na styku sowieckich 12. i 14 Armii Korpus Jazdy płk. Juliusza Rómmla, przy słabym oporze przeciwnika, sforsował Styr na południe od Łucka i ruszył na Równe. Wieczorem korpus dotarł do Stubły. W tym czasie pod Równem koncentrowała się 1 Armia Konna Siemiona Budionnego. Miała tam dokonać reorganizacji i przygotować się do akcji zaczepnej przeciwko wojskom polskim[7]. Dowódca polskiego Korpusu Jazdy skierował 1 Dywizję Jazdy na kierunek OłykaStawek[8]. Wieczorem 7 Brygada Jazdy rozlokowała się wzdłuż drogi Czemeryn-Ołyka[9].

18 września, będący w pościgu 9 pułk ułanów mjr. Stefana Dembińskiego doszedł nad Uborć. W tym czasie na wschodni brzeg rzeki przeprawiały się kolumny 25 Dywizji Strzelców Aleksandra Bachtina. Polski pułk zaatakował trzema spieszonymi szwadronami, a czwartym uderzył „konno”. Osłaniający przeprawę sowiecki pododdział został rozbity. Polacy wzięli kilkudziesięciu jeńców, zdobyli dwa ckm-y oraz sporo porzuconych taborów. Jednak główne siły 25 Dywizji Strzelców zdążyły się już przeprawić i zorganizowały skuteczną obronę na przeciwległym brzegu rzeki[10].

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

A.Przybylski - Szkic nr 29.jpg
Ofensywa na Froncie Południowym. Adam Przybylski, Wojna Polska 1918 ― 1921; Szkic Nr 29.
Flag of Poland (1919–1928).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.