Bitwa w Zatoce Caldera

Bitwa z Zatoce Caldera
— Wojna domowa w Chile 1891 —
Wizja artystyczna bitwy
Czas	23 kwietnia 1891
Miejsce	Zatoka Caldera
Terytorium	Chile
Wynik	Zwycięstwo floty rządowej
Strony konfliktu
flota kongresu flota rządowa
Dowódcy
Jorge Montt Álvarez admirał Carlos Moraga
Siły
1 okręt pancerny, 1 transportowiec 2 kanonierki torpedowe
Straty
zatopiony okręt pancerny, 182 ludzi, 102 jeńców nieznane
Położenie na mapie Chile miejsce bitwy
27°04′S 70°50′W/-27,066667 -70,833333

Bitwa w Zatoce Caldera – starcie zbrojne, które miało miejsce 23 kwietnia 1891 roku w trakcie wojny domowej w Chile (1891).

W roku 1891 doszło do wybuchu wojny domowej w Chile, pomiędzy zwolennikami prezydenta José Manuela Balmacedy a Kongresem na tle polityki ekonomicznej. Partię kongresową poparła flota wojenna, prezydenta zaś armia. W kwietniu flota kongresu licząca 6 okrętów pancernych, 1 kanonierkę, 2 korwety i 1 fregatę udała się na północ kraju.

18 kwietnia okręty rządowe pod dowództwem adm. Moragi (zakupione przez prezydenta 2 kanonierki torpedowe „Almirante Condell” i „Almirante Lynch” oraz uzbrojony parowiec „Imperial”) obrały kurs na Zatokę Caldera, gdzie stacjonowała flota powstańcza (2 okręty pancerne, korweta i 3 transportowce). W chwili gdy flota admirała Moragi wpływała do zatoki, znajdowały się w niej zaledwie dwie jednostki: fregata pancerna „Blanco Encalada” oraz jeden z transportowców. Reszta floty opuściła port już wcześniej. Widząc nadpływające okręty torpedowe, „Blanco Encalada” otworzył ogień, jednak atak nie przyniósł powodzenia. Wówczas to „Almirante Lynch” podpłynął na niewielką odległość odpalając torpedy, które rozerwały okręt pancerny, posyłając go na dno wraz ze 182 ludźmi załogi. 102 marynarzy dostało się do niewoli.

• Fregata pancerna „Blanco Encalada”

Bibliografia

• Zygmunt Ryniewicz: Leksykon bitew świata, wyd. Alma-press, Warszawa 2004.