Biuro Badań Technicznych Broni Pancernych
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1934 | |
| Rozformowanie | 1939 | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | płk Patryk O’Brien de Lacy | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | garnizon Warszawa | |
Biuro Badań Technicznych Broni Pancernych (B.B.T.Br.Panc.) – instytucja naukowo-doświadczalna Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Biuro Badań Technicznych Broni Pancernych zorganizowane zostało na podstawie rozkazu I wiceministra Spraw Wojskowych z dniem 1 grudnia 1934 roku[1].
Struktura biura
Struktura organizacyjna w 1934[1]:
- sekretariat
- dział projektów i konstrukcji
- dział warunków technicznych,
- dział administracyjno-handlowy
- laboratoria i stacja prób
- warsztat doświadczalny
W styczniu 1939 roku dział laboratoryjny podzielono na laboratorium chemiczne i mechaniczne[1].
Obsada personalna biura
Pokojowa obsada personalna biura w marcu 1939 roku[2][a]
- kierownik biura – płk Patryk O’Brien de Lacy (od 1 XII 1934)
- kier. wydziału projektów i konstrukcji – mjr Rudolf Gundlach
- kier. referatu – mjr January Suchodolski
- kier. referatu – kpt. Jan Jesionek
- kier. referatu – kpt. Stefan Józef Wikarski
- kier. działu prób – mjr Edward Karkoz
- kier. referatu – kpt. Leon Wawrzyniec Czekalski
- kier. stacji prób silników – kpt. Władysław Witold Godłowski
- kier. wydziału technicznego – mjr Antoni Seweryn Popławski
- kierownik warsztatu doświadczalnego – kpt. Kazimierz Antoni Grüner
- kierownik laboratorium mechaniczno-technicznego – mjr inż. Jan Obłoczyński
Uwagi
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].
Przypisy
- ↑ a b c Akta CAW ↓.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 499.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
Bibliografia
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Danuta Skrzypczak: Akta wojskowych instytutów i biur technicznych z lat 1915 —1939. [dostęp 2018-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-07)].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).