Blackburn Roc
| ||
 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Wielka Brytania | |
| Producent | Blackburn | |
| Typ | Samolot myśliwski | |
| Konstrukcja | Mieszana | |
| Załoga | 2 osoby | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 23 grudnia 1938 | |
| Lata produkcji | 1939 – 1940 | |
| Wycofanie ze służby | Maj 1944 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | Silnik tłokowy, gwiazdowy, Bristol Perseus XII | |
| Moc | 664 kW (902 KM) | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 10,84 m | |
| Długość | 14,00 m | |
| Wysokość | 3,80 m | |
| Powierzchnia nośna | 28,98 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 2780 kg | |
| Startowa | 3600 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 360 km/h | |
| Pułap praktyczny | 5500 m | |
| Zasięg | 1300 km | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| 4 karabiny maszynowe kal. 7,7 mm w obrotowej wieżyczce strzeleckiej | ||
| Rzuty | ||
 | ||
Blackburn Roc – brytyjski samolot myśliwski. Produkowany w wytwórni Blackburn w latach 1939-1940 w liczbie 136 sztuk.
Koncepcja
W połowie lat 30. powstała koncepcja budowy samolotu wielozadaniowego uzbrojonego w karabiny maszynowe zainstalowane jedynie w wieżyczce strzeleckiej o możliwości obrotu o 360 stopni. Rola pilota ograniczono jedynie do funkcji „kierowcy”, którego jednym z głównych zadań było opracowanie najlepszej pozycji dla strzelca prowadzącego ogień. Głównym zadaniem maszyny miało być eskortowanie własnych bombowców, powiększanie ich siły obronnej oraz walka z myśliwcami wroga na kursach równoległych. W takiej konfiguracji opracowano i budowano seryjnie samoloty Blackburn Roc oraz Boulton Paul Defiant.
Historia rozwoju
Maszyna powstała jako odpowiedź na wymagania O.15/37 zakładające wyposażenie samolotu Blackburn Skua w wieżyczkę strzelecką opracowaną w firmie Boulton Paul.
23 grudnia 1938 roku oblatano pierwszy prototyp. W marcu 1939 roku trzy maszyny przekazano do testów w Doświadczalnym Ośrodku Lotnictwa i Uzbrojenia w Matlesham Heath. W międzyczasie złożono zamówienie na wyprodukowanie 136 egzemplarzy. Produkcję seryjną zakończono w sierpniu 1940 roku.
Służba
W kwietniu 1939 roku cztery maszyny seryjne weszły na wyposażenie 800 dywizjonu Fleet Air Arm. Trzy kolejne samoloty otrzymał 803 dywizjon FAA. Pięć maszyn otrzymała Szkoła Pilotażu w Uparoch. W późniejszym okresie po sześć maszyn przydzielono do dywizjonów 801 i 806. Główna część produkcji skierowana została do jednostek nocnych myśliwców w północnej Anglii i Szkocji. Szesnaście maszyn stacjonowało na przykład w Gosport.
19 czerwca 1940 roku 12 podobnie uzbrojonych myśliwców Boulton Paul Defiant zostało rozgromionych przez niemieckie samoloty z III/JG 51, zestrzelono 11 brytyjskich maszyn. Po tym starciu rozpoczął się sukcesywny proces przekazywania samolotów Blackburn Roc do jednostek szkolnych. Samoloty te służyły do maja 1944 roku.
Wersja na pływakach
Na podstawie wymagań O.20/37 zlecono opracowanie wersji Roc wyposażonej w dwa pływaki. Maszyna miała operować z wód przybrzeżnych. Trzy egzemplarze Blackburn Roc (L3057, L3059, L3060) wyposażono w pływaki od maszyny Blackburn Shark. Planowano przebudowę 18 szt. myśliwca i przekazanie ich na stan 805 dywizjonu FAA. Samoloty miano skierować do walk w Norwegii. Długi czas przebudowy spowodował, że samoloty przekazano później do jednostek szkolnych.
| ||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
Aircraft of the Fleet Air Arm, 1939-1945.
The Blackburn Roc Mark I, seaplane, L3059, parked on trestles outside the hangars at the Marine Aircraft Experimental Establishment, Felixstowe, Suffolk.
Blackburn Roc Fleet fighter Picture prepared for Wikipedia by Keith Edkins in April 2004.
The prototype Blackburn Roc L3057 in May 1939.