Bliźniczka psia trawka

Bliźniczka psia trawka
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

bliźniczka

Gatunek

bliźniczka psia trawka

Nazwa systematyczna
Nardus stricta L.
Sp. pl. 1:53. 1753[3]
Nardus stricta mountain medow.JPG

Bliźniczka psia trawka, b. wyprostowana[4] (Nardus stricta L.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych (Poaceae)[3]. Znany też jako psia trawka, psiarka[5]. Zasięg obejmuje Grenlandię, całą Europę, rejon Kaukazu i Azję Mniejszą oraz północną Azję po wschodnią Syberię, poza tym w wiele miejsc introdukowany i zdziczały[3][6]. W Polsce gatunek rodzimy, występuje dość pospolicie na niżu i w górach (tutaj częściej).

Morfologia

Pokrój
Roślina zielna, tworząca bardzo gęste kępy (roślina darniowa).
Łodyga
Jej źdźbła, wysokie na 10 – 40 cm (zależnie od warunków środowiska) są sztywne i pokryte łuskowatymi okrywami. Źdźbła są ulistnione tylko dołem, w górnej, bezlistnej części są ostre w dotyku, gdyż są na nich zadziory.
Liście
Sinozielone liście, w dolnej części są, podobnie jak łodyga pokryte łuskowatymi okrywami. Mają one sztywną blaszkę liściową, bardzo wydłużoną i ostro zakończoną.
Kwiaty
Zebrane są w wydłużony, jednostronny kłos, wiechę lub grono na szczycie łodygi. Kwiatostan ten ma, podobnie, jak liście, siny kolor i składa się z kilkunastu kłosków. Budowa całego kwiatu jest bardzo uproszczona. Pojedyncze kwiaty składają się tylko ze słupka, pręcików i dwóch plewek. Słupek ma piórkowate, pojedyncze, niepozorne znamię, trzy pręciki mają drobne, zmarniałe pylniki. Kilka takich kwiatów tworzy kłosek, który pod spodem ma dwie plewy.
Owoce
Drobne ziarniaki.
Korzeń
Ma bardzo silne, sznurowate korzenie, którymi mocno zakorzenia się w glebie, tak, że roślina jest trudna do wyrwania.

Biologia i ekologia

  • Bylina. Kwitnie w czerwcu i jest wiatropylna. Wytwarza też rozłogi, za pomocą których rozmnaża się wegetatywnie.
  • Siedlisko: rośnie głównie w miejscach suchych, na bardzo jałowej glebie, gdzie brak konkurencji ze strony większych traw. Występuje zarówno na podłożu wapiennym jak i granitowym, zarówno w górach, jak i na niżu. Psia trawka rośnie na stromych zboczach, na łąkach i halach górskich, wśród skał, w szczelinach skalnych. W Tatrach często wspólnie z sitem skuciną i boimką dwurzędową tworzy na skałach niskie murawy. Hemikryptofit.
  • W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Nardetalia[7].
  • Jest wskaźnikiem gleb jałowych, ubogich w azot. Jest jedną z niewielu roślin, które potrafią trwale rosnąć na tak jałowym i suchym podłożu.
  • Liczba chromosomów 2n=36, (22-30).
  • Mimo że na wielu halach górskich jest bardzo pospolita i zarasta duże powierzchnie, nie przedstawia wartości gospodarczej. Jej liście i łodygi są tak ostre, że nie są zjadane ani przez owce, ani przez bydło. Jest również bardzo trudna do koszenia.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-26] (ang.).
  3. ↑ a b c Taxon: Nardus stricta (ang.). W: Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2010-12-26].
  4. ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  5. ↑ Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. WSiP, 1988. ISBN 83-02-00872-9.
  6. ↑ bliźniczka, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-04-02].
  7. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

  • Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. WSiP, 1988. ISBN 83-02-00872-9.
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

Media użyte na tej stronie