Blizna liściowa

Blizna liściowa u orzecha włoskiego.

Blizna liściowa (ślad liściowy) – miejsce po odciętym (odrzuconym) liściu znajdujące się na pędzie. Powstaje u nasady liścia, w miejscu gdzie wykształca się warstwa komórek odcinających. Po odcięciu liścia miejsce to pokrywa warstwa perydermy[1]. Na bliźnie liściowej z reguły wyraźnie widoczne są przerwane wiązki przewodzące (ślady wiązek). Wielkość blizny liściowej jest zwykle skorelowana z wielkością liścia. Specyficzne dla poszczególnych gatunków lub grup gatunków cechy morfologiczne blizny liściowej wykorzystywane są do rozpoznawania gatunków drzew i krzewów w okresie bezlistnym[2].

W opisie blizny charakterystycznymi cechami są[2]:

  • ułożenie blizny względem pąka – u jego podstawy (najczęściej) lub obejmujące go łukowato, ew. pierścieniowo,
  • kształt blizny – kolisty, półkolisty, eliptyczny, podkowiasty, trójdzielny, łukowaty,
  • położenie względem powierzchni pędu – płaskie, wgłębione, umieszczony wyżej na nabrzmieniu zwanym poduszeczką liściową,
  • liczba i układ przerwanych wiązek przewodzących,
  • obecność śladów po przylistkach.

Przypisy

  1. ↑ Zygmunt Hejnowicz: Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych. Organy wegetatywne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 940. ISBN 83-01-13825-4.
  2. ↑ a b Tadeusz Szymanowski: Rozpoznawanie drzew i krzewów ozdobnych w stanie bezlistnym. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1974, s. 19-20.

Media użyte na tej stronie

Bladlitteken van Juglans regia.jpg
Autor: Rasbak, Licencja: CC-BY-SA-3.0
(nl:Bladlitteken van Juglans regia op 1-jarige hoofdtak) Leaf scar on one year branch;