Blokada Porto Bello

Blokada Porto Bello
— II wojna angielsko-hiszpańska (1726-1729) —
Widok z fortu Santiago w Portobello
Czas	1726 – 1728
Terytorium	Panama
Wynik	odwrót Brytyjczyków
Strony konfliktu
flota brytyjska posiadłość Hiszpanii
Dowódcy
Francis Hosier† Edward St. Lo† Edward Hopson† Antonio de Caztañeta
Siły
7 okrętów liniowych nieznane
Straty
4 000 nieznane
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
9,55333°N 79,65580°W/9,553331 -79,655800

Blokada Porto Bello – nieudana brytyjska operacja militarna wymierzona przeciwko hiszpańskiemu miastu portowemu Porto Bello na wybrzeżach dzisiejszej Panamy w latach 1726–1727 podczas wojny angielsko-hiszpańskiej. Brytyjczycy przystąpili do blokady w celu zatrzymania konwojów statków ze srebrem, które stąd wysyłane były do Hiszpanii. Po wielu miesiącach tej nieefektywnej i kosztownej akcji Brytyjczycy musieli się ostatecznie wycofać.

Podłoże

Przyczyn konfliktu Hiszpanii z Wielką Brytanią w latach dwudziestych XVIII wieku było wiele: oba kraje walczyły w zakończonej w roku 1720 wojnie Hiszpanii z koalicją angielsko-francusko-austriacką). Głównymi były nieporozumienia handlowe i obawy Brytyjczyków, że Hiszpania wejdzie w sojusz ze Świętym Cesarstwem przez wypowiedzeniem wojny Wielkiej Brytanii i sprzymierzonej z nią Francji. Brytyjczycy postanowili spróbować osłabić Hiszpanię poprzez uniemożliwianie przedostawania się z Ameryki do Europy konwojów zw złotem i srebrem, od których Hiszpania była uzależniona.

W roku 1726 na wody Nowej Hiszpanii wysłana została ekspedycja pod wodzą kontradmirała Francisa Hosiera z zadaniem blokowania hiszpańskich galeonów w portach albo zajmowania ich, gdyby chciały blokadę przerwać. Zaraz po przybyciu eskadry na miejsce zostało schwytanych kilka hiszpańskich statków.

Blokada

Hosier przystąpił do wykonania rozkazów Roberta Walpole'a polecającego, by zablokować Porto Bello, lecz nie zdobywać i – pozostając na redzie – nie wpuszczać ani nie wypuszczać z portu żadnego statku bez dokonania dokładnej rewizji.

Na pokładach stojących na zewnątrz okrętach wybuchła żółta febra, która po sześciu miesiącach zebrała tak obfite żniwo, że Hosier musiał zawrócić na Jamajkę. W dwa miesiące później ponownie wyszedł w morze, tym razem kierując się ku Cartagenie, wciąż tracąc ludzi z powodu chorób. Co więcej, sytuację wykorzystali Hiszpanie. W styczniu 1727 roku Antonio de Caztañeta, na czele swej Srebrnej Armady z ładunkiem wartym 31 milionów pesos, ominął brytyjską blokadę i bezpiecznie doprowadził ją w pierwszych dniach marca do Hiszpanii.

Ogółem życie straciło 4 000 brytyjskich marynarzy. Ofiarą zarazy padł też sam Hosier, który zmarł 23 sierpnia i został czasowo zastąpiony przez Edwarda St. Lo. St. Lo kontynuował blokowanie Porto Bello, ale gdy doszedł do wniosku, że statki hiszpańskie są w tak złym stanie, iż nie będą mogły wyjść w morze, pożeglował na Jamajkę dla uzupełnienia załóg i zaopatrzenia statków. Na Jamajce zastąpił go w styczniu 1728 Edward Hopson, ale zachorował i zmarł w maju tego samego roku. St. Lo wrócił więc do dowodzenia i kontynuował blokadę Porto Bello do kwietnia 1729 roku, kiedy i on padł ofiarą choroby tropikalnej. Zbiegło się to w czasie z zawieszeniem działań, więc eskadra mogła wrócić domu.

Wojna została formalnie zakończona w listopadzie 1729 roku wraz z podpisaniem traktatu sewilskiego.

Skutki

Niepowodzenie blokady i liczba ofiar wywołały w Wielkiej Brytanii ogromne niezadowolenie, a nieżyjący Hosier został kozłem ofiarnym: oskarżono go o brak inicjatywy. Gdy w roku 1739 wybuchła wojna o ucho Jenkinsa pamiętano jeszcze o tamtej nieszczęśliwej operacji. Poeta Richard Glover napisał bardzo popularną w tamtych czasach balladę Duch Hosiera, która podburzała Brytyjczyków przeciw Hiszpanom.

Zdobycie Porto Bello 21 listopada 1739 przez admirała Edwarda Vernona było uważane za rewanż za niepowodzenie blokady sprzed dziesięciu z górą lat.

Bibliografia

• N.A.M. Rodger: The Comand of the Ocean: A Naval History of Britain, 1649-1815, W.W. Norton, New York 2006, ​ISBN 0-393-06050-0​

Linki zewnętrzne

• Biografia Edwarda St. Lo
• Biografia Francisa Hosiera