Blues-rock

Blues-rock
PochodzenieBlues elektryczny, rock and roll, brytyjski blues, blues, rock
Czas i miejsce powstaniaLata 60. XX wieku w Wielkiej Brytanii i USA,
lata 70. w Polsce
Instrumentygitara elektryczna,
instrumenty klawiszowe,
gitara basowa,
perkusja,
harmonijka ustna
Największa popularnośćLata 60. i 70., nadal popularny[1]
Podgatunki
Heavy metal[2], Hard rock, Rock psychodeliczny, Boogie rock, Rock garażowy, Stoner rock
Podgatunki powstałe z połączenia z innym stylem muzycznym
Punk blues

Blues-rock – styl w muzyce rockowej, powstały z połączenia elementów bluesa i rocka. Blues-rock narodził się w połowie lat 60. XX wieku w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Pierwszymi artystami grającymi blues-rocka byli Alexis Korner, John Mayall oraz Paul Butterfield[3].

Muzycy grający w tym stylu stawiali sobie za cel odrodzenie klasycznego bluesa. Choć muzyka przez nich grana strukturalnie odpowiadała temu gatunkowi muzyki, nie był to ortodoksyjny czarny blues, lecz styl osadzony w estetyce rockowej. Często też nazywany był „białym bluesem”.

Charakterystyka

Blues-rock opiera się na bluesowej improwizacji i 12-taktowej strukturze bluesa. Często charakteryzuje go mocniejszy riff gitarowy oraz szybsze tempo.

Instrumenty

Do najważniejszych instrumentów stosowanych w blues-rocku zalicza się gitarę elektryczną, gitarę basową oraz zestaw perkusyjny. Wokal również przeważnie odgrywa kluczową rolę, jednak nie zawsze, biorąc pod uwagę liczbę instrumentalnych utworów blues-rockowych. Oprócz tego wykorzystywane są instrumenty klawiszowe, takie jak syntezator, fortepian czy organy Hammonda. Brzmienie przesterowanych gitar odróżnia blues-rocka od tradycyjnego bluesa, w którym standardem jest gitara akustyczna.

Przypisy

  1. Piero Scaruffi, ''History of Rock Music'', www.scaruffi.com, 2009 [dostęp 2020-09-28] (ang.).
  2. Weinstein, Deena, „Heavy Metal: The Music and its Culture”, DaCapo, 2000, ​ISBN 0-306-80970-2​, s. 14.
  3. Allmusic.com.