Bożena Modelska-Strzelecka
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | 27 grudnia 1974 r. |
| profesor | |
| Specjalność: geograf, historyk geografii | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| zatrudnienie | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. | |
| Odznaczenia | |
  | |
Bożena Aniela Stanisława Modelska-Strzelecka (ur. 7 maja 1916 r. we Lwowie, zm. 27 grudnia 1974 r. w Krakowie) – polska geograf i historyk geografii, profesor, współtwórczyni polskiej szkoły geografii historycznej, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Wrocławskiego i Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
Życiorys
Urodzona 7 maja 1916 r. we Lwowie[1], była córką prof. Teofila Modelskiego[2] i Stefanii z Torońskich. Jej stryjem był Izydor Modelski. Ukończyła szkołę powszechną w Wilnie, a następnie uczyła się w tamtejszym gimnazjum im. ks. Adama Czartoryskiego, zaś w 1931 r. podjęła naukę w Gimnazjum im. Królowej Jadwigi we Lwowie, gdzie trzy lata później zdała maturę[3].
Od 1934 r. studiowała geografię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, a w 1939 r. uzyskała dyplom. Po kampanii wrześniowej i aneksji Lwowa przez ZSRR była w do 1940 słuchaczką kursu Sowieckiego Biura Pogody, po czym podjęła pracę jako meteorolog na lotnisku cywilnym w podlwowskim Skniłowie. W 1941 r. wygrała konkurs na posadę aspiranta w Katedrze Geologii Uniwersytetu im. Iwana Franki we Lwowie, ale z powodu niemieckiej agresji na ZSRR do końca niemieckiej okupacji pracowała jako kasjerka w biurze hotelu Bristol[3].
Po wojnie przeniosła się w 1945 r. do Krakowa i zaczęła pracę tłumacza przysięgłego języków rosyjskiego i ukraińskiego oraz asystenta wolontariusza w Instytucie Geograficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i włączyła się w działalność Komitetu Słowiańskiego w Polsce, a pod koniec 1945 r. objęła funkcję sekretarza redakcji organu tej organizacji pt. „Życie Słowiańskie”[3].
W 1946 r. przeniosła się do Wrocławia, gdzie objęła stanowisko w Katedrze Geografii Historycznej na Uniwersytecie i Politechnice Wrocławskiej, współtworzyła Instytut Geograficzny i wrocławski oddział Polskiego Towarzystwa Geograficznego oraz brała udział w reaktywacji „Czasopisma Geograficznego”. Kontynuowała działalność w Komitecie Słowiańskim w Polsce, należąc do zarządu wrocławskiego oddziału i jako jego działaczka weszła w skład polskiej delegacji na Kongres Ogólnosłowiański w Belgradzie w grudniu 1946 r. Zaangażowana w powstanie instytutowej biblioteki, następnie przez kilka lat zajmowała się gromadzeniem, inwentaryzacją i katalogowaniem zbiorów[3].
4 października 1951 r. otrzymała stopień doktora, a 1 stycznia 1956 r. otrzymała stanowisko adiunkta. Habilitowała się 30 kwietnia 1960 r. i 9 czerwca tego samego roku otrzymała stanowisko docenta. W 1961 r. wróciła do Krakowa i została docentem w Katedrze Geografii Fizycznej UJ, a w 1965 r. objęła kierownictwo w nowo utworzonym Zakładzie Geografii Historycznej. W 1970 r. jej zakład został zlikwidowany, a ona sama trafiła do Zakładu Geografii Fizycznej w Instytucie Geografii, gdzie kierowała nieformalną pracownią geografii historycznej i historii geografii[3].
Promotor dwóch doktorów. Członek od 1969 r. Zespołu Historii Geografii przy Zakładzie Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk oraz od 1974 r. Komisji Geografii Historycznej Komitetu Nauk Historycznych PAN. Zajmowała się głównie geografią historyczną[3], jest uznawana za współtwórczynię polskiej szkoły geografii historycznej[2]. Jej prace poświęcone były głównie badaniom nad dorobkiem Jana Długosza, co było podstawą jej doktoratu, brała również udział w pracach nad reedycji dzieł Długosza. Prowadziła badania nad geografią i kartografią polskiego odrodzenia oraz „Geografią” Ptolemeusza, która stała się podstawą nadania jej habilitacji[3].
Od 8 lutego 1949 r.[3] żona Władysława Strzeleckiego[2], para nie miała dzieci[3].
Zmarła 27 grudnia 1974 r. w Krakowie[1] i została pochowana na Cmentarzu Rakowickim z mężem i ojcem[2].
Odznaczenia
- Medal 10-lecia PRL (1955 r.)[3]
- Medal 15-lecia Odzyskania Dolnego Śląska (1960 r.)[3]
- Odznaka Jubileuszowa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1964 r.)[3]
- Złoty Krzyż Zasługi (1973 r.)[3]
Przypisy
- ↑ a b Bożena Modelska h. Straszybut. [w:] Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl) [on-line]. Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne. [dostęp 2018-01-20]. (pol.).
- ↑ a b c d Uniwersyteckie zaduszki 2016 — nowy przewodnik. Uniwersytet Wrocławski, 2016-10-22. [dostęp 2017-11-16]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Bożena Aniela Stanisława Strzelecka. Narodowy Instytut Audiowizualny. [dostęp 2018-01-20]. (pol.).
