Bo Bergman

Bo Bergman

Bo Bergman (przełom XIX i XX w.)
Imię i nazwisko	Bo Hjalmar Bergman
Data i miejsce urodzenia	6 października 1869 Sztokholm
Data i miejsce śmierci	17 listopada 1967 Sztokholm
Narodowość	szwedzka
Język	szwedzki
Dziedzina sztuki	literatura
Gatunek	powieść, nowela

Bo Hjalmar Bergman (ur. 6 października 1869 w Sztokholmie, zm. 17 listopada 1967 tamże) – szwedzki poeta i prozaik^[1].

Pracował, podobnie jak jego ojciec, jako urzędnik pocztowy. W latach 1905–1939 publikował krytykę literacką i teatralną w Dagens Nyheter. W 1925 został członkiem Akademii Szwedzkiej^[1].

Był, zwłaszcza w początkowym okresie twórczości, przedstawicielem literatury flanörskiej, głoszącej „tendencje pesymistyczne o zabarwieniu dekadenckim”; rozwój faszyzmu skłonił go ku motywowi „walki w obronie zagrożonej cywilizacji”. Jego pozję cechował prosty styl^[1].

Wybrana twórczość

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[1]:

• Marionetterna (zbiór poezji, 1903)
• Drömmen och andra noveller (zbiór nowel, 1904)
• Skeppet och andra noveller (zbiór nowel, 1915)
• Trots allt (zbiór poezji, 1931)
• Gamla gudar (zbiór poezji, 1939)
• Et bokslut (powieść, 1942)
• Riket (zbiór poezji, 1944)
• Epiloger (zbiór nowel, 1946)
• Skulden (powieść, 1948)
• Stunder (zbiór poezji, 1952)
• Makter (zbiór poezji, 1962)
• Vi vandrare (powieść, 1961)
• Öden (zbiór nowel, 1963)

Przypisy

Bibliografia

• ZenonZ. Ciesielski ZenonZ. (red.), Słownik pisarzy skandynawskich, Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1991, ISBN 83-214-0275-5 .